এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৬
আদি চৰিত
প্ৰচণ্ড বতাহ ভৈলা মেঘৰ গৰ্জ্জন।
বিদুলী চমক দেখি ভয় ভীত মন।
পৰে পৰে হোৱে বৃষ্টি জল ধাৰাসাৰ।
তথাপি চলিয়া জাই শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ॥ ৭৪০
লগে চলি যান্ত অসংখ্যাত ভক্তগণ।
গুৰু সঙ্গে চলে কৰি কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন
সেহি বেলা অনিৰূদ্ধ ভূঞাৰ কুমাৰ।
আকাশক চাহি বুলিলেক কৰজোৰ।
প্ৰণামোহো মেঘ দেৱ বৃষ্টিৰ ঈশ্বৰ।
নৌকাত আসিয়া আছে শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ।
তান লগে আসিয়াছে আনো ভক্তগণ।
গুৰু সমে মেঘ ৰাখা সবাৰে জীৱন।
হেন শুনি প্ৰসন্ন ভৈলেক মেঘগণ।
বিদুলী নাহিকে বায়ু, নাহি বৰিষণ॥ ৭৪৫
গৰ্জ্জন নাহিকে অন্ধকাৰ সুপ্ৰসন।
পূৰ্ব্বৱতে মিলিলেক ৰবিৰ কিৰণ।
হেন দেখি অনিৰূদ্ধ মৌন হুয়া আছে।
তাক চাই ভক্তগণে বুলিলেক পাচে।
জগতৰ গুৰু হৰি আসিয়াছে এথা।
কি কাৰণে অনিৰূদ্ধে কৈলা হেন কথা।
এহি বুলি ভক্তগণে তাঙ্ক গৰিহিলা।
শুনিয়োক তাত পাচে যেন কথা ভৈলা।
