এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
আদি চৰিত
দিহিঙ্গ নদীৰ তীৰ পাইলন্ত ৰাজন।
নৌকাত তুলি আনি ৱাঢ় ভূঞাগণ।
হাতে পতি বৈঠা দিলা নৌকাত তুলিয়া।
দিহিঙ্গ নদীৰ মাজে দিলন্ত উটায়া।
ৰাজায়ে বোলন্ত নৌকা বাইলে ভূঞাগণ।
তেবে ভৃত্য কৰ্ম্ম কৰাইবোঁহোঁ ৰাত্ৰিদিন।
মন্ত্ৰীও নহৈল আন কৰ্ম্ম নকৰন্ত।
ৰাজমন্ত্ৰী ভূঞা বুলি মোক নেসেৱন্ত॥ ৩৫০
এক্ষণে ওলাইব চিন ভূঞা সমস্তৰ।
এহি মনে ভাবি হৰ্ষে আছে নৰেশ্বৰ।
মধ্যে ফুটা নৌকাখান জলত ডুবিল।
তথাপিতো ভূঞাগণে বৈঠাক নবাইল।
সমুলি যাইবেক তল দেখি মহাৰাই।
জলহন্তে ভূঞাগণ অনাইলা তোলাই।
নগৰক লৈয়া গৈলা ভূঞা নিৰন্তৰ।
অনেক আশ্বাস বাক্য বুলি নৰেশ্বৰ।
প্ৰবোধিয়া অনেক বুলি মহাৰাই।
নমস্কাৰ কৰিবাক ভূঞাক বোলয়॥ ৩৫৫
তথাপিতো সেৱা নকৰিলা ভূঞাগণ।
হেন দেখি নৃপতি ক্ৰদ্ধ ভৈলা মন।
দূতক চাহিয়া ৰাজা বুলিলা বচন।
মহা দুষ্ট, মুঢ় মতি ভূঞা বাঢ়জন।
