এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
আদি চৰিত
ৰমাই, ভমাই, এই ভূঞা বাঢ়জন।
মহা ৰঙ্গে লৈয়া গৈলা সৌমাৰ ৰাজন॥
ৰণে জিনি লৈয়া গৈলা সেনাগণ যত।
সমস্তকে ৰাখিলন্ত ৰাজাৰ গৃহত॥২৬০
ৰাজাৰ নগৰে ভূঞগণক ৰাখিলা।
শুনিয়োক ৰাজা পাচে যেন কথা ভৈলা॥
ভূঞাক নিবাৰ বাৰ্ত্তা শুনি ভাৰ্যাগণে।
মহা দুখ কৰিয়া আছন্ত নিজ থানে॥
গুণি গাণ্ঠি ভাৰ্যাগণে নপান্ত উপায়।
কেনমতে আমাসাৰ স্বামী ৰক্ষা পায়॥
এহিমতে আলচন্তে মনত পৰিল।
কছাৰী ছুটিয়া ৰণ যৈসানি মিলিল॥
সূৰ্য্যে দিয়া শাস্ত্ৰমতে পূজি ভগৱতী।
শত্ৰু হন্তে স্বামীগণ তৰিল দুৰ্গতি॥২৬৫
দুৰ্গা পূজা এৰি গৈয়া স্বামী বাঢ়জনে।
ক্ৰোধে খেদি গৈলা সবে যুঁজিবাক মনে॥
দেৱীৰ ক্ৰোধত পৰাজিত স্বামীগণ।
অতএব পূজা ভাল দুৰ্গাৰ চৰণ॥
আমি পূজা কৰিবাক নজানো দেৱীৰ।
ৰামপুৰে আছে বাঢ় পুত্ৰ সুমন্তৰ॥
সমন্তে ঠোল হয় তত হোৱে দেৱৰ।
ৰামপুৰে দূত এক পঠাও সত্বৰ॥
