এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
বাৰিষাৰ মেঘ যেন, অসমীয়া ৰামায়ণ। বৰিষে মেৰুক ঢাকি, ৰাক্ষসৰ তেজে নদী ভৈল। ক ৬৭ একেলাঞ্জে যাই বহি, যেন সমুদ্ৰক লাগি, দেখি দেৱগণ ভয় ভৈল। তথাপি হাসন্ত ৰাম, পৰম পুৰুষ প্ৰভু, বেঢ়ি বুজে নিশাচৰ গণে। আকাশত থাকি দেৱ, কাণা বাণি কথা কহে, যোনো ৰামে নিজিলন্ত ৰণে॥ মুখ্য মুখ্য জনে বোলে, হেন কথা পতিয়াবা, পৰম ঈশ্বৰ দেব ৰাম। ৰাক্ষসক সংহৰিব, দেব কুল উদ্ধাৰিব, ভকতৰো সাধিৱন্ত কাম। দেবতা গণৰ ভয়, জানিৰাম কৃপাময়, ৰাক্ষসৰ দেখি উপদ্ৰব। কালান্তক ৰুদ্ৰসম, ক্ৰোধে ধনু টঙ্কাৰিলা, ৰাক্ষসৰ ভৈলা পৰাভৱ। কৰ্ণত হানিলা তাল, কম্পিল ৰাক্ষসবল, ধনুৰ টঙ্কাৰ ঘোৰ শুনি। জগতৰ নাথ ক্ৰোধে, পঠাইলন্ত ৰাক্ষসক হানি॥ কোঁটী একশৰ জুড়ি,
