মনতে বিলীন হ’ল মনৰ কামনা;
কল্পনাতে ৰ'ল আভা সোণালী আভাৰ।
আপুনি কৰিব পাৰে কল্পনা দিঠক,
প্ৰীতিৰ পাশেৰে বান্ধি, প্ৰত্যাবৰ্ত্তনত
পথৰ সহায় হ’ই সহযাত্ৰী ৰূপে।
কৰিব নে পূৰ্ণ মোৰ আকাঙ্ক্ষা প্ৰাণৰ?”
ৰজাৰ কুটুম বুলি জানি কটকীয়ে
সাগ্ৰহে সম্মতি দিলে সঙ্গী হ’বল’ই,
ব্ৰহ্ম-যাত্ৰা সময়ত কাৰ্য্যৰ অন্তত।
বদনে আশ্বাস পাই জনালে অশেষ
ধন্যবাদ কটকীক কৃতজ্ঞ হিয়াৰ।।
কৰি স্থিৰ দিন-বাৰ সুদীৰ্ঘ যাত্ৰাৰ,
চাই চাই মনে-গঢ়া ছবি ভবিষ্যৰ,
বদন উলটি গ'ল ৰূপহীক ল’ই,
বাটে বাটে কথা পাতি বাসস্থানই।
নিৰ্দ্দিষ্ট দিনত মিলি নিৰ্দ্দিষ্ট স্থানত
সদলে বদনে ল’লে কটকীৰ লগ;
হ’ল অগ্ৰসৰ, হিয়াৰ সম্বল কৰি।
অসামান্য মনোবল, সঙ্কল্প দুৰ্জ্জয়।
অতিক্ৰমি নানাস্থান বিপদ-সঙ্কুল,–
নগৰ, প্ৰান্তৰ, নদী, গিৰি-গুহা-বন,
পাহৰি আহাৰ-নিদ্ৰা, ভুলি পথশ্ৰম,
পালে গ’ই লক্ষ্য স্থান ব্ৰহ্ম ৰাজধানী,
চকুত ছবিটি ল’ই মোহিনী আশাৰ।
—
