এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮৭
দশম সৰ্গ।
গহীন মাতেৰে ক'লে,-“শুনক ফুকন!
অসমক আক্ৰমণ বিদেশী শত্ৰুৱে
কৰা নাই, হোৱা নাই অন্তৰ্বিপ্লৱ;
ঘটিছে বিৰোধ মাত্ৰ মন্ত্ৰী-ভূপতিৰ।
এনে বিৰোধত, কোনো পক্ষ লব আমি
নোখাজোঁ, নোৱাৰোঁ৷ নহয় অকল সেয়ে,
যদিও আমাৰ সন্ধি আহোম-ৰাজেৰে
তথাপি মূলত মন্ত্ৰী পূৰ্ণানন্দ তাৰ।
প্ৰকৃততে পূৰ্ণানন্দ মিত্ৰ ইংৰাজৰ;
বিৰোধিতা অসম্ভব, বিৰুদ্ধ সন্ধিৰ।
সিকাৰণে সবিনয়ে দুখেৰে জনাওঁ,
নাপাব আমাৰ পৰা সৈন্যৰ সহায়।
আশা কৰোঁ অক্ষমতা কৰিব মাৰ্জ্জনা।”
পাই কাঠ-সমিধান, এৰি দীৰ্ঘশ্বাস,
চিন্তাকুল চিত্তে ল’লে বদনে বিদায়।
দেখি সম্মুখৰ পথ ঘোৰ অন্ধকাৰ,
নেদেখি কেনিও এটি সৌভাগ্যৰ ৰেখা,
ধীৰে ধীৰে ললে খোজ হতবুদ্ধি হ’ই।
বদনৰ অপেক্ষাত পুৰৰ দ্বাৰত
আছিল ৰূপহী ৰ’ই পুৰুষৰ বেশে,
বুকুত কঁপনি ল’ই শুভ বাৰ্ত্তাল’ই।
এতিয়া উত্তৰ শুনি ইংৰাজ-লাটৰ
ছিগি গ’ল আশা-সুতা, হেৰাল সপোন।
ভাবিলে আশ্ৰয় স্থল এটি এটি ক’ই,
