এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অসম-সন্ধ্যা
⸺:•:⸺
প্ৰস্তাৱনা।
দিক্কৰবাসিনী যাৰ পূব সীমা-ৰেখা,
পশ্চিমত পুণ্যতোয়া কৰতোয়া ন'ই,
গিৰিমালা-বিভূষিত উত্তৰ-দক্ষিণ,
বুকুৱেদি বয় যাৰ স্তন্য-ধাৰা ঢালি
মহানদ ব্ৰহ্মপুত্ৰ অজস্ৰ ধাৰেৰ
প্ৰকৃতিৰ কাম্যভূমি সেয়ে কামৰূপ,
বিধাতাৰ আদি সৃষ্টি, কৃষ্টিৰ প্ৰসূতি।
যি ফালেই চকু যায় সি ফালেই কেনে
মন-প্ৰাণ হৰি নিয়া মেলা সৌন্দৰ্য্যৰ।
খাপে খাপে উঠি যোৱা পৰ্ব্বত-শিখৰ,
মাজে মাজে নিজৰাৰ অমৃত-কল্লোল।
শত শত তৰঙ্গিণী যায় ধীৰে ব'ই
দুয়ো পাৰে সৃষ্টি কৰি নিকুঞ্জ শ্যামল।
পল্পৱ-মণ্ডিত তৰু পিন্ধি পুষ্পমালা,
সৌৰভেৰে বন্দী কৰি মুগ্ধ মধুলোভী,
নৃত্য কৰে তালে তালে মৃদু গুঞ্জনৰ,
বাহু মেলি হৰষেৰে লতা-পৰশত।
