পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/৮৭

৭৯

নবম সৰ্গ

---

দেখি তাৰ বিষ ফল—মৰণৰ দূত।
অৰক্ষিত গুৱাহাটী, অচল শাসন।
ল’বল’ই সাম্ৰাজ্যৰ, এনে দুৰ্য্যোগত
শাসনৰ সুপবিত্ৰ দায়িত্ব গধুৰ,
পোৱা নাই যোগ্য জন তোমাৰ বাহিৰে।
সি কাৰণে আজি হন্তে তোমাৰ কান্ধত
কৰিলোঁ অৰ্পণ ভাৰ বৰফুকনৰ।
যোৱাঁ তুমি অবিলম্বে গুৱাহাটীল’ই;
বুজি ল’ই ৰাজকাৰ্য্য, কৰাঁ প্ৰবৰ্ত্তন,
পাহৰি অনৰ্থ-স্বাৰ্থ, আত্ম-অভিমান,
যথাসাধ্য ন্যায়ৰ শাসন। ভাবি ল’বা,
ভৃত্য তুমি সাম্ৰাজ্যৰ, নোহোৱা ঈশ্বৰ;
ৰজাৰ গৌৰব ৰক্ষা, প্ৰজাৰ কল্যাণ
অদ্বিতীয় কৰ্ত্তব্য তোমাৰ। আৰু শুনা,—
কৰিছে অজ্ঞাত বাস বিদ্ৰোহী বদনে;
কৰিব নোৱৰা কাম নাই পাষণ্ডৰ;
সিকাৰণে চ’উদিশে পঠিয়াই চৰ,
পম খেদি উলিয়াই গোপনে সন্ধান,
বন্দী কৰি পঠিয়াবা ৰাজধানীন’ই।
এয়েই নিৰ্দ্দেশ মোৰ, কৰ্ত্তব্য তোমাৰ।
বিশ্বাসেৰে আশা মোৰ কৰিছোঁ পোষণ,—
তোমাৰ শাসনে নাশি নামনি প্ৰজাৰ
অতীতৰ অবিশ্বাস, সুমাব বুকুত
মাৰ যাব অসন্তোষ চিৰদিনল’ই।