এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৫
নবম সৰ্গ
ভটীয়াই মহানদ লৌহিত্য-বুকত।
আন্ধাৰত ছায়ামাত্ৰ দেখা গ’ল তাৰ,
যেন পিশাচৰ নাও অলক্ষিতে আহি,
আন্ধাৰতে আঁৰ হ’ল হৰি অসমৰ
বল-বীৰ্য্য, ধন-ৰত্ন, জাতীয় জীৱন।
নগৰৰ সীমাতেই অলপ দূৰত।
ৰাতি এপৰতে আহি লইছে বিশ্ৰাম
সানুচৰ মহেশ্বৰে অপেক্ষি আলোক,
পুৱাতে ধৰিব বুলি বৰফুকনক।
নুবুজিলে, নাজানিলে নিজৰ ভুলত
কিদৰে হাতৰে পৰা হেৰাল চিকাৰ।
এৰি থ’ই এটি মাত্ৰ বিদ্ৰূপৰ হাঁহি।
নবম সৰ্গ।
পূবত সূচনা দেখি প্ৰসূতি গৃহৰ,
আসন্ন প্ৰসব ভাবি সহস্ৰৰশ্মিৰ,
উঠিল শয়ন এৰি চমকি হঠাৎ
ব্যস্ত হ’ই মহেশ্বৰ পাৰ্ব্বত্য ফুকন।
কৰিলে সঙ্কেত ধ্বনি; শুনি সেনাদল
সাজু হ'ল, যাৰ যিবা অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ ল’ই।
