এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৮
অসম-সন্ধ্যা
অগণন চওদাং, ৰখীয়া-পৰীয়া,
সকলো হাতত পাই হ’ই স্বেচ্ছাচাৰী
চলায় শাসন যেন নিজে নৰপতি।
নীতিৰ বিচাৰ নাই, নাই দয়া, মায়া;
ত্ৰস্তমান কামৰূপ ডাকে ত্ৰাহি ত্ৰাহি।
চাৰিটি সন্তান, তাৰে পিজ’উ গাভৰু
অতি আদৰৰ কন্যা, পত্নী ওৰেষাৰ।
পুত্ৰ তিনিজন—জন্মি, পিয়লী, নুমলী।
নুমলী উমলি খোৱা চালুকীয়া শিশু,
কৈশোৰত উপনীত বাকী দুয়োজন।
দুয়ো অতি আত্মশ্লাঘী, ঘোৰ অবিবেকী,
নিষ্ঠুৰ আনন্দ লভে কৰি উৎপীড়ন,
আমোদতে যেনি তেনি নিৰীহ প্ৰজাক।
বিচাৰৰ আশা কৰি কোনো দুৰ্ভগীয়া
যদিহে চাপেহি কাষ বৰফুকনৰ,
সমিধান পায়,-“সি যে লৰাৰ ধেমালি,
নহয় দোষৰ; তাত নালাগে সজ্জন।”
বদনৰ অত্যাচাৰ, অবিচাৰ যত
গুপ্তচৰে লুপ্তস্বৰে কৰে নিবেদন
অবিৰাম পূৰ্ণানন্দ মন্ত্ৰী-সমীপত।
নহয় অকল সেয়ে, হ’ই আতঙ্কিত,
পঠিয়াই কামৰূপ-নিবাসী প্ৰজাই
অভিযোগ মন্ত্ৰীল’ই প্ৰতিনিধি-যোগে।
পূৰ্ণানন্দে নিৰানন্দ হ’ই সংবাদত,
