এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
চতুৰ্থ সৰ্গ
চ’উদিশে আৱৰণ আঁৰ কাপোৰৰ,
মুক্ত মাত্ৰ দুয়ো কাষে পথ প্ৰবেশৰ।
ৰজা, মন্ত্ৰী, বিষয়াৰ সজ্জিত আসন
মণ্ডপত, যাৰ যেনে মৰ্য্যাদা পদৰ।
এমূৰত সু-কল্পিত উচ্ছ্ৰি মঞ্চত
বিৰচিত বিতোপন নিকুঞ্জ-ভবন—
পল্লবিত তৰুশাখা, কুসুমিত লতা,
নব বিকসিত আনি কুসুম-স্তৱক,
লুকুৱাই কৃত্ৰিমতা নিপুণ হাতেৰে।
এয়েই নিৰ্দিষ্ট স্থান নটী-নৰ্ত্তনৰ।
কাষৰত সমাহিত বাদকৰ দল।
বাজত ফুৰিছে ঘুৰি ইফালে সিফালে
আন্ধাৰত বাক্যহীন সশস্ত্ৰ প্ৰহৰী।
সকলো ব্যৱস্থা তাৰ কৰিছে সৎৰামে।
এজন দুজনক’ই আহিল বিষয়া,
বহিল আসন জুৰি নিজৰ নিজৰ।
তিনিজন ডাঙৰীয়া হ’ল সমাসীন।
সকলো প্ৰস্তুত; অহা নাই মাত্ৰ ৰজা
লোভনীয় সাজ-সজ্জা দেখি সম্মুখত,
ততোধিক লোভনীয় নৃত্য নৰ্ত্তকীৰ
চাবল’ই দৰ্শকৰ নয়ন চঞ্চল;
অপেক্ষি উদগ্ৰীব হ’ই ৰ’ল ৰজাল’ই।
এনেতে আহিল ৰজা ল’ই পৰিজন,
—দেহৰক্ষী, চাওদাং, লিগিৰা, লিগিৰী,—
