সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২১
দ্বিতীয় সৰ্গ

 শুনি মত সকলোৰে
ক’লে পুনৰ্ব্বাৰ সৰামে সম্বুধি দল,—
“পৰম সন্তোষ পালোঁ সুহৃদসকল।
শুনি সকলোৰে মত বিৰুদ্ধে মন্ত্ৰীৰ,
তুষ্ট হব স্বৰ্গদেৱ শুনি ই সংবাদ।
কিন্তু তাত এটি কথা, সৈন্য়-সমাবেশ
প্ৰকাশ্য যুদ্ধৰ বাবে নহ’ব সম্ভৱ।
এফালে সমস্ত ৰাজ্য মন্ত্ৰীৰ মুঠিত,
আনফালে ধনহীন, বলহীন আমি;
আত্মহত্যা হব মাথোঁ প্ৰকাশ্য বিদ্ৰোহ।
আনফালে কোনো শত্ৰু অজেয় নহয়
প্ৰয়োগত কুটনীতি শাণিত অস্ত্ৰৰ।
হব পাৰে পূৰ্ণানন্দ মধ্যাহ্ন ভাস্ক,
তথাপি নিস্তেজ হব পৰিব যিদিনা
আকস্মিক গৰাহত ছলনা-ৰাহুৰ।
লাগে মাত্ৰ মনোবল, সাহস দুৰ্জ্জয়,
লাগে আৰু সঙ্কল্পৰ প্ৰেৰণা কঠোৰ,
উৰি যাব পূৰ্ণানন্দ ধূলিকণা হ’ই।
প্ৰাণৰ মমতা এৰি পাৰিব নে বাৰু
বিস্তাৰিব বিষ-হস্ত বিৰুদ্ধে মন্ত্ৰীৰ?”
 বুদুৱে লগালে মাত,—নুবুজোঁ সঙ্কেত,
ভাঙি কোৱাঁ, ভাবি চাওঁ সকলোৱে মিলি।”
 সতৰামে পুনৰ ক'লে,-“ভাবিছোঁ মনত
অৱস্থাৰ উপযোগী সহজ উপায়।