এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭০
অসম-সন্ধ্যা
নিজৰ প্ৰজাৰ পৰা ধন-সংগ্ৰহৰ।
অগত্যা কৰিলে নিজ সম্মতি জ্ঞাপন
যোগেশ্বৰে, তিলোৱাক কৰি সমৰ্থন।
ৰজাৰ আদেশ পাই হ’ল তিনি দল
মান সেনা, তিনি সেনাপতিৰ লগত।
এজনে উত্তৰ ল’লে, এজনে দক্ষিণ,
লুইতৰ দুয়ো কাষ ল’লে, আন জনে।
ভাটীমুখে যাত্ৰা কৰি ওলাল সকলো,
জুৰি পঙ্গপালসম সমস্ত ভূভাগ।
লগে লগে হাহাকাৰ লাগিল দেশত।
আনিলে বলেৰে লুটি বস্ত্ৰ-অলঙ্কাৰ,
ধন-ৰত্ন যিবা পালে প্ৰত্যেক ঘৰৰ;
নাপালে একোকে য’ত দিলে তাত জুই,
ৰাখি গ’ল ভস্মতূপ জন-প্ৰাণী-হীন।
জীয়াৰী-বোৱাৰী হোক, হোক পুত্ৰৱতী,
যুৱতী ৰমণী মাত্ৰে কৰিলে হৰণ;
নাই নীতি বৰ্ব্বৰৰ লাজ-মান-ভয়।
যিজনে নিজৰ মান কৰি পৰিহাৰ,
সঁপি কন্যা, অৰ্পি ধন, মানিলে মানক,
সিহে মাথোঁ পালে ত্ৰাণ এই সঙ্কটত।
বহুতো পাষণ্ডে পুনু মানৰ লগত
দোৱনীয়া নাম লই গুপ্তচৰৰূপে
সৰ্ব্বনাশ সাধি নিজ জ্ঞাতি-কুটুম্বৰ,
নীচভাবে নিজ স্বাৰ্থ কৰিলে পূৰণ।
