পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১২৯
পঞ্চদশ সৰ্গ


যদিওবা আৰম্ভণ নতুন শাসন
অত্যাচাৰ, উৎপীড়ন, হত্যা, লুণ্ঠনেৰে,
তথাপিও পূৰ্ণানন্দ মন্ত্ৰীৰ পাচত
নাছিল দ্বিতীয় জন বদনৰ সম
শাসন-নীতিত বিজ্ঞ, সমৰ-নিপুণ।
লাগিছিল ধীৰে ধীৰে শৃঙ্খলা ৰাজ্যত
পৰিছিল চকা-মকা শান্তিৰ পোহৰ,
বদনৰ প্ৰাণপণ চেষ্টাৰ ফলত।
কিন্তু এই শান্তি মাত্ৰ দৃশ্য বাহিৰৰ,
অন্তৰ আগ্নেয়গিৰি আছিল গুমৰি
ৰ'ই উদগীৰণলই বিতুষ্ট প্ৰজাৰ।
ঘাইকই ৰাজমাৱে পালে যি আঘাত
স্বৰ্গীয় মন্ত্ৰীৰ দেখি সমস্ত বংশত
বদনৰ অত্যাচাৰ নৃশংস নিৰ্ম্মম
ৰ'ল সি বিচাৰি চল প্ৰতিশোধল’ই।
মুখেৰে মিতিৰ পাতি বদনেৰে স'তে
তলে তলে ৰাজমাৱে জোঙালিলে হুল
লবল’ই প্ৰতিশোধ, ল’ই সংগোপনে
আপ্তজন ধনী বৰবৰুৱা-প্ৰধান।
বহুদিন চেষ্টা তাৰ চলিল গোপনে
নোৱাৰিলে কোনোমতে লভিব সুফল।
এদিন আদৰ কৰি মাতি পিয়লীক
ৰাজমাৱে ভালমতে কৰাই ভোজন,
পাতি পাতি নানা কথা দেশ-বিদেশৰ,