সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অসম-সন্ধ্যা
অসম-সন্ধ্যা

ৰই যাব ভবিষ্যৎ আশঙ্কাৰ বীজ।
নিশ্চিত বিশ্বাস মোৰ আহিছে বদন
দেশদ্ৰোহী, কুলাঙ্গাৰ, পৰপদলেহী
বিদেশী অৰাতি ল’ই জন্মভূমিল’ই।
বিচাৰি ইমান দিনে নাপালোঁ সম্ভেদ,
নিজেই আহিছে চাপি, নোৱাৰোঁ এৰিব,
নিদিওঁ সুযোগ তাক পুনু পলাবৰ।
আহক নিশ্চিন্ত হই, হক অগ্ৰসৰ।
চৌপাশে অভেদ্য ব্যুহ কৰিম ৰচনা,
নাৰাখোঁ কেনিও পথ পলায়নল’ই;
স্বহস্তে কৰিম বন্দী যুদ্ধৰ ক্ষেত্ৰত।
পৃষ্ঠ ৰক্ষা কৰিবৰ হ'লে প্ৰয়োজন,
সময়ত সুনিৰ্দ্দিষ্ট পাব বিজ্ঞাপন।
জনাব ৰজাক, লভিলোঁ পৰম প্ৰীতি
এই সৌজন্যত। থাকে যেন প্ৰীতি এই
চিৰকালল’ই।”
 মেলানি মাগিলে দূতে।
পূৰ্ণানন্দ লাগি গ'ল পাহৰি ভাগৰ,
পাহৰি স্বাস্থ্যৰ কথা, পাহৰি বিশ্ৰাম,
বদনক ধৰিবৰ পূৰ্ণ উদ্যোগত।
নহয় শিলেৰে গঢ়া, মানুহৰ দেহা;
কিমান টানিব আৰু। সহিব কিমান!
বিচাৰিলে শ্ৰান্ত দেহে শয্যাৰ আশ্ৰয়।
তিন দিন আজি তেওঁ নৰিয়া পাটীত।