এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৪
অসম-সন্ধ্যা
সাগ্ৰহে অপেক্ষি ৰ'ল আমন্ত্ৰণল’ই।
এডাৰ দুডাৰকই পাৰ হ’ল পৰ,
তথাপি ৰজাৰ পৰা নাহিল সংবাদ।
আশঙ্কাত আন্দোলিত হ’ল অন্তঃস্থল
বদনৰ, অভিপ্ৰায় নুবুজি ৰজাৰ।
আহিল আহ্বান যেবে বেলা ডেৰ পৰ,
জ্বলাই নিৰ্ব্বান প্ৰায় আশাৰ প্ৰদীপ।
বদন বাঢ়িল আগ ত্বৰিত গতিৰে
অবিলম্বে হৃষ্টচিত্তে, ৰাজসভালই।
বিশাল ৰজাৰ চ’ৰা, চূড়া অভ্ৰলেহী,
শাৰী শাৰী সুচিত্ৰিত স্তম্ভ মনোহৰ।
ৰঞ্জিত বিবিধ ৰাগে গৃহ-আৱৰণ
পিন্ধি নানা আভৰণ সূক্ষ্ম ভাস্কৰ্য্যৰ,
দীপ্তি ল’ই দৰ্পণৰ স্বচ্ছ পিতলৰ।
শিৰোভাগ জাতিস্কাৰ নয়নাভিৰাম,
সপ্তস্তৰ চন্দোৱাৰ সপ্তৰশ্মিময়
বিলম্বিত অধস্তন উৰ্দ্ধৰ গৰ্ভত,
কিৰণ বিকীৰ্ণ কৰি মণি-মাণিক্যৰ।
তাৰেই তলত জ্বলে স্বৰ্ণ-সিংহাসন
প্ৰদীপ্ত অনলপ্ৰায়। বিৰাজিছে তাত
পৰিজন-পৰিবৃত ব্ৰহ্ম নৰপতি।
ৰাজছত্ৰ মস্তকত ধৰে লিগিৰাই
লিগিৰীয়ে ধীৰে ধীৰে চামৰ ঢুলায়।
স্তম্ভই স্তম্ভই শ্ৰেষ্ঠ ৰাজকৰ্ম্মচাৰী
