পৃষ্ঠা:অসম-সন্ধ্যা.djvu/১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
প্ৰস্তাবনা

আজিও উঠিছে বাজি গভীৰ নিনাদে
সন্ধ্যা-কান্তা-ললিতাৰ নিত্য আৰতিত।
ভগদত্ত মহাবীৰ নৰক-তনয়
কীত্তি যাৰ ভাৰতত অক্ষয়, অব্যয়,
কামৰূপ গৌৰৱৰ স্তম্ভ জ্যোতিস্ময়।
বাণৰ অমিত তেজ, অমত বিক্ৰম,
উষাৰ অতুল ৰূপ, কল'-নিপুণতা,
ই কামৰূপৰে জ্যোতি জ্বলিব লাগিছে
পুৰাণ, ভাৰত কত কাব্যৰ বুকত।
কুমাৰ ভাস্কৰ কামৰূপৰ ভাস্কৰ,
⸺অৰিতীয় নৰপতি পূব ভাৰতৰ⸺
শ্ৰীহৰ্ষৰ উৎসৱত য'ৰ প্ৰভাৱত
নিস্প্ৰভ নৃপতি দল দিক-বিদিকৰ।
সংস্কাৰ সাধিলে গ্লানি যিজনে গুচাই
কালত বিকাৰ প্ৰাপ্ত বৈদিক ধৰ্মৰ,
বিজয়ী শঙ্কৰাচাৰ্য্য শিষ্য হ’ল যাৰ
সেই কুমাৰিণ কামৰূপৰ সন্তান।
আৰু কত অতীতৰ কৃতী সুসন্তান
জনমাই জননীয়ে বঢ়ালে গৌৰৱ,
স্মৰণত যাৰ আজি প্ৰাণৰ স্পন্দন।
কিন্তু হায়। চিৰদিন সমানে নাষায়;—
উৎপত্তি, বিনাশ আৰু নব অভ্যুদয়
উঠে-নামে ঘূৰি ঘূৰি কাল-চকৰিত।