পৃষ্ঠা:অসমৰ বুৰঞ্জী গোহাঞি বৰুৱা.djvu/৬৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কছাৰী ৰজা আৰু আহোম যৰ মাজত বিষৰ লিখালিখি চলিছিল। নমূনাস্বৰূপে তাৰে এনষিয়েক লত তুলি দিয়া যায় - | কছাৰী ৰীৰদৰ্ণ ৰজাই পত্ৰত লিখিলে, “তোমাৰ আমাৰ উকিল গগত প্ৰতি কাশে চলি গৈছে। তুমি এখন প্ৰতিগোট ছেদ কৰি আমাৰ পত্ৰ নাৰ কৰি মজিলাৰক ফিৰাই পঠা। আমি এখন পুনৰ নিৰ্বত থাকি, ধৰমপক অৰি, প্ৰীতিৰ কাৰণে উকিল-পত্ৰ পঠাও। পূৰ্ব নিৰ্বন্ধে অভোদ প্ৰীতিৰ কাৰণে যেমনে দিনে দিনে ঐতিক পাই তেমনখান কৰিবা। *–দেওধাই অসম বুৰঞ্জী, ৮০ পৃষ্ঠা। আহোম ৰজা চুত্যিংফা স্বৰ্গদেৱে প্ৰত্যুত্তৰত লিখিলে, “পূৰ্বাপৰেও আমাৰ হেডম্বেশ্বৰ থাপিত-বঞ্চিত যেহেতু, সেইহেতু তোমাৰ আমাৰ শ্ৰীতি গোট চলি গৈছে। এখন আমিও সেই অভেদ প্ৰীতিতে ৰৈছো। তুমি যে উকিল নাদৰ কৰি পঠাইল', হেন যে লেখিলা, গণিত আৰু সঞ্চিত ব্যৱহাৰ পৰিত্যাগ কৰি পত্ৰ যেন পঠা, তেখন তুমি ঐতি ছছ কৰিলা। এখন ধৰ্মপথক অৰি পূৰ্ব নিৰ্বৰে ব্যৱহাৰ হৈলে কিহৰ ঐতিগোট নচলিব?”-“দেওধাই অসম বুৰঞ্জী, ৮০ পৃষ্ঠা। | এই দৰে আৰু ভালেমান ভক-পত্ৰ আৰু কটকী চলাচল হোৱাৰ পাচত, সদৌশেহত, দুয়ো ৰজাৰ মাত জীয়ৰী দিয়া-না হেতুবন্ধনেৰে কপটভাৱে বাষিক মিলা-প্ৰীতি স্থাপিত হয়। গাৰণ:-১৬৫০ খ্ৰীষ্টাব্দত, লক্ষমা নাবিলাকে বিদ্ৰোহ উপস্থিত কৰাত, সিহঁতক সমাবলৈ এবাৰ আহোম ফৌজ যাবলগীয়া হৈছিল। তাৰ পাচত, নগাহঁতে আকৌ আগধৰি আহি আহোমৰ ৰাজ্যত উৎপাত ঘটাবলৈ ধৰিলে। এইবাৰৰ সিহঁতক অসমীয়া সেনাই মাই থৈ আহিলগৈ। কিন্তু, নগাহঁতে সিমানতো দাতি-কাৰৰ আহোম ৰাজ্যত উৎপাত-উপত্ৰৱ কৰিবলৈ নেৰিলে। সেই কাৰণে, বছৰ দিয়ে। পাচত, আহোম স্বৰ্গদেতে, ভফলা যুঁজাৰু লগত দি, অসমীয়া সেনাপতি নগাৰ্ব্বত আক্ৰমণ কৰিবলৈ পঠিয়ালে। সেই ৰণত নগাহঁত ঘাটি পলাল। আৰু নগাৰ গাম বা না কি শাসনকৰ্তাবিলাক আহোম ৰজাৰ শৰণাগত হ’লহি॥ স্বৰ্গদেৱ চুলা ওৰফে জয়বজলিং চুলা স্বৰ্গদেৱে, ১৮৫৪ (১) ফ্ৰাত, সিংহাসনত উঠিয়েই হিন্দুমতে এখাজসিংহ নাম লয়। তাৰ পাচত, তামৰ ফলিত লিখিত ভালেমান দেখোত মাটি গান কৰি, বৰ্গদেৱে আউনীআটীয় আদি-অধিকাৰ গোৰামী নিন যাপুত শৰণ নয়। আম বৰ্গদেৱৰ এৰেই পেনি প্ৰথমে হিন্দুমতে শৰণীয়া হয়; নেই আপাহতে, এ শৰীয়া ( অবিল-খাফা ওকে গোৰাজাৰ কাল চাৰ এছোৱাঃখে ত বলে। এই লেক ৫ কানাযান, তিন আৰু গণি ৫ সৎ •। সেই মৰে পাৰত অ ি যাৰ ফল এপয়ে ১৬০ মৰণ আৰু দ্বিতীয় পক্ষে ১৬০ পৰিছে। কিন্তু অনলি কী যে পাগলাসে পলিমিলত্ৰ।