পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৯৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

এভো যদি তাৰ চিত্ত নেদেখয় ভাল।
তাক বধি নৃপতিয়ে গুচাইবে জঞ্জাল॥
আউৰ নৃপতিৰ কিছু কহিবো লক্ষণ।
যাক যাক প্ৰযত্নে ৰাখিবে ৰাজাগণ॥
আপোনাক ৰাজায়ে ৰাখিবে সৰ্ব্বক্ষণে।
অমাত্য গণক সদা ৰাখিবে যতনে॥
ভণ্ডাৰক দত্তক ৰাখিবে নৰেশ্বৰে।
মিত্ৰক ৰাখিবে যেন চিত্ত নিবিগৰে॥
সকলে জনক ৰাজা ৰাখিবে সততে।
আপোন নগৰ ৰাখিবেক ভাল মতে॥
এহি সপ্তাত্যেক ৰাজা জান যুধিষ্ঠিৰ।
আক ৰক্ষা কৰে যিতো নৃপতি সুথিৰ॥
আৰু ছয় গোটা গুণ কহো নৃপতিৰ।
সাৱধান মনে আক শুনা যুধিষ্ঠিৰ॥
বসিবাৰ অৰ্থে ৰাজা কৰাইবে আসন।
সদায়ে কৰিবে তাত অনু যে সন্ধান॥
পথত চলন্তে ৰাজা ফুৰিবে যতনে।
যেন পীড়া কৰিতে নপাৰে শত্ৰুগণে॥
শক্ৰদত্ত আসনৰ লৈয়া অনুমান।
তেবে নৃপতিয়ে আৰোহিব সেহি যান॥
যুদ্ধক সম্মুখে চলে যিতো ৰাজাগণ।
বলৱন্ত বাচি সঙ্গে লৈবে বহুজন॥
অন্য জন সকলৰ জিজ্ঞাসিবে মন।
দ্বিধা ভাৱ নহে যেন কৰিবে যতন॥
যেবে নৃপতিৰ সৰ্ব্ব কাৰ্য্য সিদ্ধি হয়।
ৰহিবে লাগিলে কোঠ কৰিবে আশ্ৰয়॥
এহি মত গুণ মই কৈলো ভিন্ন ভিন্ন।
কহিবো ত্ৰিবৰ্গ যুধিষ্ঠিৰ দিয়া মন॥
ধৰ্ম্ম অৰ্থ কাম আক কলিত নৃপতি।
বৃদ্ধি ক্ষয় বুজিয়া কৰিব যথা মতি॥