পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৮৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

লক্ষ্মীনাথ দ্বিজ।

মহাভাৰত—শান্তিপৰ্ব্ব।

নিগদতি যুধিষ্ঠিৰ শুনিয়ো গাঙ্গেয়।
পোছো আউৰ কথা মোৰ মনৰ সংশয়॥
যদিবা হোৱয় যিটো বিশিষ্ট নৃপতি।
বোলা কেনে কাৰ্য্য সিতো কৰিবে সম্প্ৰতি॥
ৰাজ্য ৰক্ষা কিমতে কৰিবে নৰপতি।
শত্ৰু জিনিবাৰ সিতো কেমনে যুগুতি॥
যত্নে নিয়োজিবে ৰাজা কোন চাৰগণ।
বিশ্বাসৰ পাত্ৰ কৰিবেক কোন বৰ্ণ॥
ৰাজ ভৃত্য হৈবেক কেমন প্ৰাণীচয়।
ৰাজ ভাৰ্য্যা ৰাজ পুত্ৰ হৈবে কেন নয়॥
প্ৰপঞ্চি ইহাক মোত কহা পিতামহ।
যদি তোমাসাৰ মোত আছে অনুগ্ৰহ॥
ভীষ্মে বোলে শুনা ধৰ্ম্ম মোহৰ বচন।
প্ৰৱৰ্ত্তন কিমতে কৰিবে ৰাজাগণ॥
কহিবো তোমাত মই যেন লয়ে মতি।
শুনা সাৱধানে তুমি পাণ্ডুৰ সন্ততি॥
প্ৰথমে জিনিবে আপোনাক ৰাজাচয়।
তেবেসে জিনিতে পাৰে শত্ৰু সমস্তয়॥
আপোনাক যিটো ৰাজা নপাৰে জিনিতে।
সেহি জনে শত্ৰুক জিনিবে কেনমতে॥
অহঙ্কাৰ আদি লোভ মোহ কাম ক্ৰোধ।
জিনিলেক আক যিতো নৃপতি প্ৰবুধ॥