পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৪৯

৮৬৮

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

সতানন্দে কৈলা পুত্ৰ সবাকে মাতিয়া।
যাইবে খোজা আমি বৰপেটাক লাগিয়া॥
ৰত্নাকৰ সৰ্ব্বেশ্বৰ থাকা ঐতে দুই।
মাধৱৰ মণিকুটে ভাগৱতী হুই॥
দামোদৰ সঙ্গে লৈই বৰপেটা যাইবো।
যত বস্তু লাগে মানে সবে তৈতে পাইবো॥
যত বস্তু দাসী দাস সকলে থাকোক।
দাসী দাস চাৰি গুটি লগত দিয়োক॥
পিতৃৰ আদেশ হেন দুই শুনিলন্ত।
চৈই দিয়া নৌকা এক সাজি আনিলন্ত॥
ভোজন বসন শয্যা আন বস্তু যত।
দাসী দাস চাৰি গুটি তুলিলা নৌকাত॥
মাধৱক সেৱা কৰি মাধৱক স্মৰি।
ভাৰ্য্যা সমে দ্বিজে দামোদৰ সঙ্গে কৰি॥
নৌকাত চৰিলা যাই চাই নাৱ বাইবে লৈলা
সৰ্ব্বেশ্বৰ ৰত্নাকৰ অসন্তোষে ৰৈলা॥
ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভাঠিয়াই বলিয়া পাইলা।
ৰৌৰয়া সোমাই বোৰা লোহিতক আইলা॥
বোৰোলোহিত্যক ভঠিয়াই আসিলন্ত।
গয়জান সোমাই বৰপেটাক পাইলন্ত॥
বৰপেটা উজাই তান্তীপাৰা দেখিলন্ত।
তাক এৰাই গৌমাৰি কুচিক পাইলন্ত॥
বৰপেটা বিলত নাওক ৰাখিলন্ত।
চন্দ্ৰৱতী পুৰে দ্বিজবৰ উঠিলন্ত॥
তাহাতে থাকিল দ্বিজ গৃহৈক সাজাই।
যত বস্তু নৌকাৰ তুলিলা সেহি ঠাই॥
গৰখায়ৈ দিয়া আলি পদূলি বান্ধিলা।
হৰ কলি আক চৌপাশে বেঢ়ি দিলা॥
শয়ন বসন গৃহ ভোজনৰ থান।
অতিথি নিবাস দেৱ গৃহক নিৰ্ম্মাণ॥