পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৪৫

৮৬৪

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

দামোদৰ ৰত্নাকৰ আসিলা বজাই।
ধৰিলেক দূতে গৈয়া দুইকো লাগপাই॥
দামোদৰে মাতিলন্ত দূতক বুজাই।
অমি দ্বিজ জানি ছাৰ নিবে নুজুৱাই॥
ধন কিছু দিয়ে লোৱা যোক চাৰিয়া।
দূতে বোলে নখাও ধন নিবোহু বান্ধিয়া॥
এহি বুলি দুষ্ট সবে দুইকো লৈয়া যাই।
বোলে বান্ধি নেও কিবা পথতে পলাই॥
এহি বুলি জৰী আনি খোজই বান্ধিতে।
হাতোতে লুকাইলা জৰী দেখি আচৰিতে॥
আৰু বাৰম্বাৰ জৰী বান্ধিতে আনয়।
কাখৰ চাপিতে হৰে দেখিয়া বিস্ময়॥
তথাপি অজ্ঞানী চিনিবাক নপাৰিলা।
গড় ভিতাৰোত বুজ চাঙ্গত ৰাখিলা॥
কুৰিবেউ গৰখাই বহল অপাৰ।
কুৰিবেউ উচ্চ প্ৰস্থে পাঞ্চতৰ॥
দশ গজ যুদ্ধ গড় উপাৰে ভিতৰে।
গৰ বাজে পাজি জুৰি পথালি হাজাৰ॥
হেন গড় ভিতৰে বোঁজত তুলি থৈলা।
দুয়ো জনে বোঁচাঙ্গে উপাৰতে ৰৈলা॥
যি বেলা দুইহাঙ্ক ধৰি আসামে লৈয়া গৈলা
সিবেলা বিপ্ৰৰ ঘৰে উসমিস ভৈলা॥
মহা শোকে কান্দে সবে আকুলিত ভাও।
সেই বেলা পৰাই মিলিলা সিতো ঠায়॥
সৰ্ব্বস্ব লুৰিয়া সবে গৃহত সোমাই।
ভাখেৰি ভিতৰে ৰৈলা ব্ৰাহ্মণী পলাই॥
সতানন্দ সৰ্ব্বেশ্বৰ দুয়ো চলি গৈলা।
নৰ নাৰায়ণক দুই হান্তে দেখা পাইলা॥
আশীৰ্ব্বাদ কৰি তান্তে গোচৰ দিলন্ত।
শুনিয়া নৃপতি গৰমালি পাঞ্চিলন্ত॥