এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০১০
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
শ্যামল সুন্দৰ গলে বনমালা,
শৰীৰত পীতবাস।
বাহুত কেয়ূৰ কত কঙ্কন,
কৰয় আতি প্ৰকাশ॥
হাতে বেত বাৰি কটিত মেখলা,
কিঙ্কিণী তাতে শোভয়।
দুই চৰণত ৰত্নৰ নূপুৰ,
অত্যন্ত ৰূপে জ্বলয়॥
দ্বাৰৰ ভিতৰে প্ৰকাশ কৰয়,
অদ্ভুত দিব্য আবাস।
দেখি জোতিৰ্ম্ময় কোটি অসংখ্যাত,
সূৰ্য্যৰ যেন প্ৰকাশ॥
সহস্ৰ সাক্ষাত ফটিকৰ স্তম্ভ,
চৌভিতি পদ্মৰাগৰ।
তাতে হীৰা ৰত্ন মাণিক লগাইছে,
বিচিত্ৰ কৰি সুন্দৰ॥
পৱালৰ বাৰ চতুৰ্ভিতি তাত,
নিৰ্ম্মান কৰি আছয়।
ফটিক বাৰত মৰকত খৱা,
লগাই আছে আতিশয়॥
হীৰাৰ ঝিঞ্জিৰি কাটিল বাৰত,
কুন্দৰুখ মাণিকৰ।
সুবৰ্ণৰ কান্ঠি আগ হাত মান,
খটখটি পৱালৰ॥
আগচালি চয় প্ৰকাশ কৰয়,
আতিশয় মনোনিত।
মুকুতা মৰাড়ি থোপা আছে আড়ি,
দেখিবাক সুশোভিত॥
