পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/১৭৯

৯৯৮

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

চিত্ৰগুপ্তে বোলে ৰাজা কৰ অৱধান।
যেই মতে কৰে পূণ্য সেই মত স্থান॥
যমে বোলে বৈষ্ণৱ যে আছে মুনিগণ।
ভাল মতে বিচাৰহ পূণ্যৰ লক্ষণ॥

পাপীগণ ধায় আছে কৰাহ বিচাৰ।
পূণ্যৰ কাৰণে যেন পায় প্ৰতীকাৰ॥
যম আজ্ঞা পাই পত্ৰ মাতিলন্ত পাছে।
যাৰ যেন মত পূণ্য ফল সেই মতে॥

গুৰু বৈষ্ণৱৰ নামে লৈবো পদ ধূলি।
অতিথিক আশ্বাসিয়া প্ৰিয় বাক্য বুলি॥
চিত্ৰগুপ্ত বুজিলেক বৈষ্ণৱৰ মন।
এহি পূণ্য আছে ৰাজা ৰাখা ভাল স্থান॥

ব্ৰাহ্মণ সবৰ কথা কহ পত্ৰ ধৰি।
যি কহিছোঁ কিছু পূণ্য কহিতে নপাৰি॥
কহিছোঁ কৰিতে পূণ্য ধৰ্ম্ম আছে সাক্ষী।
তোমাৰ পূৰ্ব্বৰ কথা তাক আছে ৰাখি॥

হেন কালে ধৰ্ম্ম আসি ৰাখিয়া কহিলা।
সাক্ষী তুমি যমৰাজে উত্তৰ বুলিলা॥
চিত্ৰগুপ্তে বোলে ৰাজা কিবা সোধা আৰ
মুনিগণে দিয়া আছে উত্তৰৰ দ্বাৰ॥

ইসব যে পাপ পূণ্য কৰিলোঁ লক্ষণ।
ডাকিয়া আনিয়া পাছে যত পাপাগণ॥
নাহি ভজা গুৰু পদে বৈষ্ণৱ চৰণ।
ভক্ষ্যক ভক্ষ যেবে কৰিছা দুৰ্জ্জন॥

বল কৰি আছা সবে একাকাৰ কৰি।
বলাৎকাৰ কৰি আছা পাপী পৰ নাৰী॥
যমে বোলে চিত্ৰগুপ্ত কৰাহা বিচাৰ।
বিচাৰৰ ফলাফল মোৰ অধিকাৰ॥