পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/১৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৫৬
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

পদ।

ৰাজা বোলে দ্বিজবৰ শুনা মোৰ বাণী।
ক্ষণেক বিলম্ব কৰা পুত্ৰ ডাকি আনি॥
এহি বুলি গৈলা কৰ্ণ পুত্ৰ ডাকিবাৰে।
বৃষকেতু বাচা কৈত খেলিছা বজাৰে॥
কোথা বাচা বৃষকেতু ডাকে ঘনে ঘন।
খেলা ছাৰি একবাৰ আস বাচা ধন॥
আইস আইস বুলি কৰ্ণ ডাকে আৰ্ত্তৰাৱে।
খেলা ছাৰি বৃষকেতু শুনিবাৰ পাৱে॥
বৃষকেতু শিশুগণে কহিতে লাগিল।
ডাকিছে পিতাই মই ঘৰে যাইতে হইল॥
হৈ আছে অনেক বেলা কিছু নাহি খাই।
খাইবাক লাগিয়া মোক ডাকিছে পিতাই॥
তোৰা সবে খেলা কৰি থাকিও হাঁসিয়া।
কি হেতু ডাকিছে পিতা জিজ্ঞাসিবো গৈয়া॥
এহি বুলি বৃষকেতু কৰিলা গমন।
পথ হৈতে ফিৰি আইলা কৰ্ণৰ নন্দন॥
বৃষকেতু দেখিয়া শোধয় শিশুগণ।
পথ হৈতে ফিৰি আইলা কিসৰ কাৰণ॥
বৃষকেতু বোলে এক কথা হৈল মনে।
কহিতে আইলো ফিৰি শুনা সৰ্ব্বজনে॥
অনিত্য শৰীৰ ভাই সদায় চঞ্চল।
থিৰ নহে হিয়া যেন পদ্ম পত্ৰ জল॥
বিদায় হইয়া যাও সবাৰ সাক্ষতে।
বাচি যদি থাকো ভাই আসিবো খেলিতে॥
বৃষকেতু সঙ্গীগণে যোৰহাতে বোলে।
আজিৰ সময় আইস সবে কৰি কোলে॥
প্ৰণমিয়া তথা হৈতে কৰিলা গমন।
পিতৃৰ চৰণে যাই কৰিলা বন্দন॥
পুত্ৰক দেখিয়া পাছে কৰ্ণ মহামতি।
কোলে কৰি লৈয়া গৈলা যথা পদ্মৱতী॥