পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭৩
বিষ্ণুপুৰাণ।

উত্তৰৰ দ্বাৰ  দেখিবে সুসাৰ,
 ঘণ্টা নাদে সুমণ্ডিত।
নানা ৰথ গণে  সুবৰ্ণ তোৰণে,
 চামৰে কৰে শোভিত॥
বেনু বীণা বায়  শুনন্তে উৎসৱ,
 নানাবিধ নৃত্য গীত।
ঋক যজু সাম  পঢ়ে অবিশ্ৰাম,
 যোগীৰো মোহই চিত্ত॥
হেন সুমঙ্গল  বসিয়া সকল,
 উত্তৰ দ্বাৰক চানি।
সেই দ্বাৰে যাই  যমপুৰ পাই,
 পুণ্যৱন্ত মহামানি॥
সত্যবাদি যত  ধৰ্ম্মত নিৰত,
 আনো যত মহাব্ৰতী।
দ্বিজক সুশ্ৰুষা  কৰে দিন নিশা,
 অতিথিক কৰে প্ৰীতি॥
গ্ৰীষ্মকালে জল  দিলেক সকল,
 শিতকালে অগ্নি দান।
যিতো গৃহবাসী   মনৰ সন্তোষি,
 দৰিদ্ৰক দিয়ে দান॥
পিতৃত ভকতি  কৰিল প্ৰণতি,
 পৰ দুখ কৰে দুৰ।
এহি পুণ্য বলে  উত্তৰৰ দ্বাৰে,
 সুখে যাই যমপুৰ॥
আত অনন্তৰে  পশ্চিম দিশৰ,
 শুনা দ্বাৰ যেন হেন।
শাস্ত্ৰক বিচাৰি   অৰ্থ অনুসৰি;
 কহিবো তাৰ প্ৰমাণ॥