পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/২৩৭

৬৫৬

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

কিবা ভিন্ন অভেদ যে কিমত আৰ্ণয়।
তত্ত্বক বুজাই মোত কহিও নিশ্চয়॥
ঈশ্বৰে বোলন্ত সখি শুনা সাংখ্যতত্ব।
শিষ্য গুৰুৰ কথা আনে নপাৰে পুচিত॥
তুমি বিনে আনে কোনে পুচিবে আমাত।
সি কাৰণে গোপ্য মই কহিবো তোমাত॥
এহি বুলি আতি দ্ৰৱ ভৈলা নাৰায়ণ।
মৌন হুয়া বৈদ্ধ ধৰি বুলিলা বচন॥
কাতো নতোকহো গোপ্য পৰম বিচাৰ।
তোমাৰ আগত সত্যে কৰিলো প্ৰচাৰ॥
শৰীৰৰ ইন্দ্ৰ দমি বুজাইবে কমন।
সুদৃঢ়ে ৰাখিবেক ব্ৰহ্মত নিৰোপণ॥
ব্ৰহ্ময় ব্ৰহ্মত বিনাই আন নকৰিবে মন।
তেবেসে বুলিয় শিষ্য গুৰু একজন॥
সৃষ্টিৰ বিজত পৃথিবীৰ অগোচৰ।
সমস্তকে তেজি ব্ৰহ্ম কৰিবেক সাৰ॥
তিলেকো নেৰিব মনে কৃষ্ণৰ চৰণ।
তেবেসে বুলিয়া শিষ্য গুৰু একজন॥
বিষ্ণুক এৰিলে যেন কিছো নাহি মৰ্ম্ম।
সেহিৰূপে তেজিবেক সংসাৰ আশ্ৰম।
সুদৃঢ় বিশ্বাসে ব্ৰহ্মে ৰাখিবেক মন।
তেবেসে বুলিয়া শিষ্য গুৰুৰ লক্ষণ॥
স্বাদ অস্বাদক দুইকো কৰিবে কমন।
তেবেসে বুলিয়া শিষ্য গুৰু একজন॥
নিশ্চয়ে স্বৰূপে ব্ৰহ্ম কৰিবেক ধ্যান।
তেবেসে বুলিয়া শিষ্য গুৰু একজন॥
একাদশ ইন্দ্ৰ দমি হুয়া নিৰাশ্ৰয়।
সুদৃঢ় বিশ্বাসে ব্ৰহ্মত কৰিবে আলয়॥
ব্ৰহ্মময় হুয়া ব্ৰহ্মে নকৰিবে ভিন্ন।
ব্ৰহ্মত ৰহিৰ বিষয়ত হৈবে হিন॥