পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/১৮৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

বিষ্ণু ভাৰতী।

ধ্ৰুব চৰিত্ৰ।

মৈত্ৰেয় বদতি  শুনা কুৰুপতি
  যেন ভৈলা আত পৰে।
যক্ষক নিৰ্ভয়  দিলা মহাশয়
  হেন দেখি ধনেশ্বৰে॥
অতি অদভুত  ধ্ৰুবৰ মহত্ত
  শুনিয়া পৰম ৰঙ্গে।
পুষ্পকত চড়ি  তৈকে গৈলা লৰি
  সিদ্ধ মুনিগণ সঙ্গে॥
দিব্য নৰ জানে  পুষ্পক বিমানে
সূৰ্য্যতো অধিক জ্বলে।
যত দেৱ ভোগ  তাতে উপভোগ
  মনে খোজে মানে মিলে॥
নানা ৰত্নময়  জলন্তে আছয়
  চাহন্তে চক্ষু নভাষে।
মনোজয় গতি  দিনতো নিশাতো
  সমান জ্যোতি প্ৰকাশে॥
সিতো বিমানত  গুণ আছে যত
  বৰ্ণাইবোহো কতকাল।
তাতে থাকি ৰঙ্গে  মুনিগণ সঙ্গে
  চলি গৈলা দিগপাল॥
সিদ্ধ বিদ্যাধৰ  চাৰণ কিন্নৰ
  চতুৰ্ভিতি স্তুতি কৰে।
অখণ্ড মণ্ডল  প্ৰকাশে ধবল
  ছত্ৰকে ধৰি উপৰে॥