সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/১২২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৪১
শ্রীমদ্ভগৱদগীতা।

কুৰু পাণ্ডৱৰ  অনেক কালৰ
 যুদ্ধৰ আৰম্ভ কাজে।
সম্মুখ সংগ্ৰামে  ৰথ ৰাখিলাহা
 উভয় সেনাৰ মাঝে॥
যত বীৰ বৰ  পৃথিবী ভিতৰ
 তোমাক অগ্ৰত গণি।
সম্মুখ সংগ্ৰামে  কোন বীৰ কান্দে
 নতু দেখি নতু শুনি॥
এড়ি স্বৰ্গ পথ  অসাধুৰ মত
 কৰাহা অকীৰ্ত্তি নয়।
দুৰ্ব্বলতা এড়ি  ধনুঃসৰ ধৰি
 যুদ্ধে উঠা ধনঞ্জয়॥
সঞ্জয় বোলন্ত  পৰম ৰহস্য
 শুনিয়োক মহাৰাজ।
অজ্ঞানত থাকি  পাৰ্থ তল গৈলা
 শোক সাগৰৰ মাঝ॥
পাছে হৃষিকেশে  সাংখ্য উপদেশে
 অজ্ঞান কৰিলা নাশ।
ঘোৰ অন্ধকাৰ   অনেক কালৰ
 যেনে সূৰ্য্যে কৰে নাশ॥
বোলে ধনঞ্জয়  শুনা দয়াময়
 যি কাৰণে কৰোঁ তাপ।
আছোক অস্ত্ৰাদি  বাক্যে যুজোঁ বোলো
 তভো হোৱে ঘোৰ পাপ॥
ভীষ্ম গুৰু দ্ৰোণ  দুহানো চৰণ
 সদা লাগে পূজিবাক।
অহৰ্ণিশে সেৱা   কৰিতে লাগয়
 কিমতে বধিবো তাঙ্ক॥