এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১৯
শঙ্কৰ চৰিত্ৰ।
তেহো অনন্তৰ শয্যা মধ্যে বসি আছে।
আৱৰ প্ৰবেশ যেবে ভৈল আসি পাছে॥
লক্ষণ হুইছে এক বৈকুণ্ঠৰ পতি।
প্ৰবেশক লাগি আইলা কৰি লীলা গতি॥
আৱৰ মহতা লগাই বস্ত্ৰ ধৰিলন্ত।
লক্ষণেও নাচি পাছে প্ৰবেশ দিলন্ত॥
সূত্ৰধৰ শঙ্কৰেও বচনে চিয়াই।
আবো বৈকুণ্ঠত বসিবাক দিলা যাই॥
গায়ন সকলে গীত আনন্দতে গাই।
সমজ্যায়ে যেন বৈকুণ্ঠক আছে পাই॥
নজানিল সভাসদে কিবা ৰাত্ৰি দিন।
দেখি বৈকুণ্ঠক যেন পাপ ভৈল ক্ষীণ॥
নাৰীজনে নিচিনয় কোন জন স্বামী।
সবে হন্তে যেহেন ভৈলন্ত মোক্ষগামী॥
বালকে নিচিনে কোন জন মোৰ বাপ।
সমস্তৰে শৰীৰৰ অন্তৰিল পাপ॥
স্বামীয়ো নিচিনে এই মোৰ ভাৰ্য্যা বুলি।
শঙ্কৰৰ মায়ায়ে সবাকো থৈল ভুলি॥
বৰগঁয়া গিড়ি কেতাই খাৱে খোল বান্ত।
আনো সভাসদ লোক ৰঙ্গে বেঢ়ি চান্ত॥
⸻
