পৰিা ১৪৪ অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষাতত্ত্ব প্রাকৃতত চতুর্থ আৰু যষ্ঠ একে। পালি আৰু প্ৰাকৃতত দ্বিবচন নাই। বৈদিকতাে বহুত ঠাইত বিচনৰ ঠাইত বহুবচন হয়। ২৩৫। পালি। পূৰিস (স. পুৰুষ-man) শব্দ। | একবচন বহুবচন এ পৰিলাে তিয়া পলিন পূৰিলে তৃতীয় পূৰিসেন পূৰিলেহি, পূৰিশাহি, পূৰিলেৰি। চৰা পৰি পৰিমান পশী পুৰি পৰিসহ পৰিলেহি, পূৰিমাহি, পৰিবেৰি। সপ্তমী পূৰিলে,ফি, পূৰিসখি, পৰিসে, পূৰিসা। ২৩৬। প্রাকৃত ৰচ্ছ ( বক্ষee) শব্দ। বন যায় ব হে, ৰণ। ৰছেহি, জেহি, ৰছেহি (ঠ ) তো, ও তো, হাও, ছাই, জাত, মাহি জাহি, ছেহি, জাহিংততা, জাহিংত, । ৰছেহিংততা, বাংলাে, ৰচ্ছেংততা, জা, কাণং। পী জে, হেৰি। । এসে । ২৩৭। পূর্বাপৰ প্ৰাকৃতিক ভাৰাৰ বিভক্তি :- প্রাকৃতিক ভাষাবিলাকত বিভক্তিৰ চিন একবচনত একে। বহুবচনৰ চিনৰ পাচত বিভক্তি যোেগ কৰা হয়। তির্যক বচন ভিন্ন আন ঠাইত শব্দটোৰ কোনাে পৰিবর্তন নহয়। তলত পূর্বাঞ্চলৰ কেইটিমান ভাষাৰ বিভক্তি দেখুৱা হল। মীলি আৰু বলিতে বিভক্তিৰ আকাৰ পুৰি দৰে থাকে। – ১ চা ব’, কাতান, ১০ সৰি পােৰহণানং চ নমাে হৰিংৰাণ চতি গােপানাং ৮ নমাে হিরাে। ২ ‘বিনে , কাতা, ১৬। নহি ৰাহি ৰেতিপইহা শনােপ - ৰাভা তে তা র ণণ।
