এই যে কুচৰ বলিদানত যীচুৰ হাত আৰু ভৰিৰ জখমৰ তেজ হৃদয়ৰ পৰা ওলাইছিল, কিন্তু পবিত্ৰ মিচ্চাৰ বেদীত যীচুৰ শৰীৰ আৰু তেজ থাকে কিন্তু আগৰ দৰে নোলায়। কুচৰ বলি কেইঘণ্টা মানৰ নিমিত্তে আছিল কিন্তু ইউখাৰিস্তৰ বলিদান জগতৰ শেষলৈকে থাকিব।” যেনেকৈ কালভেৰী পাহাৰত যীচু খ্ৰীষ্ট প্ৰত মা ই আৰু ঈশ্বৰৰ ন শৰীৰ আৰু তেজে সৈতে বলিদান হৈছিল তেনেকৈ বেদীৰ ওপৰতো এতিয়া হয়। ই বৰ ডাঙ্গৰ বলিদান কাৰণ ই যীৰ দ্বাৰা স্থাপিত ছৈল আৰু য বলিদান উচগা কৰা হয় সি যাৰ শৰীৰ গাৰু তেজতে। পৰ মা বদিনৰ বাহিৰে অন্য কানো তেনে পাব। বলিদান •াই। হযাত এই কথা সিদ্ধ হ ল যে যাচুৱে মানুহবিলাকক বৰ ভাল পাই ছ.। " শো ভেজন কৰা সময়লৈকে ব, মনন দেখুৱালে। অ ম বাহকে 'ওঁৰ শৰাৰ অ হৈ পৰে। কয়নো আমি তেওৰ মই আৰু তে পান কৰে॥ অতি ভক্তিৰে শম মিচ্চা বদান উপ হত হোন। b২৩ অব যে, যাই শম সুযোগ পা আমি ভালকৈ প্ৰস্তুত আৰু ঔবে পথ চক্ৰামেটত যীচুক লবলৈ যোৱা উচিত ন তে আমাৰ দম অ ৰাধ কৰি আমাৰ অগ্ৰক জীবনৰ বাক্য কব পাৰে {{তে ‘ম এই সংসাৰৰ অৰণ্য যাত এই ভোজনৰ দ্বাৰা শক্ত পাই গম স লৈ যা পাৰে। ----'ত সুখৰ শশু আৰু দুখৰ গাৰ 'কে।ওয়াও। ‘সন্ত ফুাচিচ চেৱিয়ৰ ঢবিশ বছৰ মান আগেয়ে স্বদেশ এৰ, সন্ত ফুট আমাৰ ভাৰতলৈ ৰাওনা হয়। তেওঁৰ ঈশ্বৰলৈ প্ৰেমে তেওঁক অমাৰ ইয়ালৈ পঠায়। যাত পোনা মাকে তেখেতে যী? খ্ৰীষ্ট। প্ৰচাৰ কাৰবলৈ ধৰিলে। গোৱা নগৰৰ পৰা ত্ৰিবাস্কোৰ ৰাজ্যলৈ যাব। তত এক মাএ মাত দই জোৰ নিহ তিৰোতাৰ বাপ্তাইজিত কৰে। ধৰ্ম্মোপদেশ দি দি কথা কব নোৱাৰা আৰু বাপ্তিস্ম দি দি হাত ডাবি নোৱাৰা হল। এজন মৰা লৰাকে আকৌ সজীৱ কৰিলে।
