( ১৬ ) 21 এই এই সকলো কাৰ্য্য পিতৃ মাতৃৰ কৰ্তব্য কাম। তেওঁ বিলাকে পুত্ৰ ওপোজাৰ পাচত যাতে সি বাপ্তা- ইজিত হয ইয়াক চাব। বাপ্তিস্মত বাজে সন্তানটিক বহুত দিন ৰা খলে পাপ কৰিব লাগে। যেতিয়া সম্ভব তেতিয়াই সন্তান টিক বাপ্তিস্ম দিব লাগে যাতে আটাইতকৈ প্ৰযোজনীয় ঢামো, বানোয়। পি মা যে য ায অশ্যায পত্ৰ বিলাকৰ শৰ্গা দ সিং এক বেয়া অপকা পথ ধ প যক্ষা ক ব। কথা কবৰ আণেয়ে লনটি মন দি অনুকৰণ কৰে যিবিলাক পি? মা যে বেয। ছদাহৰণ দি নিজ সন্তান বিলাকক নৰক এ পথ দেখাইছে সবিলাক চ'ৰ কেনে যানক হব। যি ‘পতৃ মাতৃযে ‘ন সশান বিলাকক সাবধান কৰি তেওঁ বলাকক বোেৰ পৰা ৰক্ষা কৰে সিবিলাক খুব সুখী হব। এজনী ভাল মাতৃয়ে সোন কালে নিজ পুএক কুচৰ চন কৰিবলৈ শিক্ষা দি যা আৰু কুমাৰী মাৰীয়াৰ প্ৰেমত তাৰ আগ বা,ি গ দেখুইচে সানটি প্ৰথম প্ৰাৰ্থনা ঠাইৰ ওচৰৰ পৰা মন 'দ শকিব। যেত লৰাই তুষ ব্যে ইচ্ছা মতি দেখুৰাই তো্যা না;যে স্থৰ আৰু সাহেৰে সিং হক বাধা দিযে। লৰাই যে পি , মা ৰ কথা 'ক্ষনাৎ মানব লাগে আৰু বেজাৰ স্বভাবেৰে আৰু চকু পানাৰ একো নেপাৰ ইয়াক শিকিব লাগে। ডাঙ্গ হলে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃযে কাথ কৰ কৰ্তব্য কাম তেওক দেখুৱাব অৰ্থাৎ দৈনিক প্ৰাৰ্থনা ৰা ত পুণৰ আৰু গধূলিৰ নিবেদন, নিজ আত্মাৰ মিমাংসা, সত্যবাদী, পৰিশ্ৰমী ৰমেশ্বৰ আৰু পবিত্ৰ বস্তুৰ প্ৰতি সম্মান জনক হবলৈ, ঈশ্বৰ আৰু পাৰ কাখালক মণ্ডলীৰ অজ্ঞা বিধি পালন কৰিবলৈ, এই সকলো বিষ্যত তেওঁৰ শিক্ষা হব। মাতৃয়ে প্ৰথম পাপস্বীকাৰ, প্ৰথম 7
