________________
واژه সিটি, s. সংসাৰ, জগত সজন, formation, creation, the world. ঐতি, s. বেদ, চর্তি, the hindoo Veds. ৷ oad o সেনি, s. সাৰি, লালি, a row, a range, a rank, a class, a tier. as সেষ্ঠ, ৫. উতম, প্রধান, best, chief, prine, pre-eminent. শ্লাঘ্য, ৫. সলীৰ দোগ্য, প্রসসনিয়, praiseworthy, laudable, deserving of applause. শ্লোক, s. সংস্কি ত বাক্যৰ পদ, চোলোক, পদ্য, a stanza, a couplet, espe cially the epic stanza, consisting of two verses of sixteen syllables each. es salam o picoto 55 RE 1.53 হ, হকাৰ, হবলৈ দিয়া, the last consonant of the alphabet; it is a en simple aspirate and pronounced like the English h in hand; the inperatire present of the rerb ta, to be. হই, ad. চৰুপ, নিচই, এবা, চৰুপ কথাত সলগা মাত, yes, truly, certainly, the indicative third person singular of 19, to be. হওক, ad. হবলৈ কোঅ, বাৰু, the inperative of হৈ, to be, often used adverbially for well, very well. hu হংস, s. see হাহ. হই, voc. সামান্য তিৰোতাক মতা মাত, ইয়েৰা, a term of familiar address to woman of equal or inferior caste. হক, affix. আমি তুমি সব্দৰ ক্ৰিয়াৰ পিচত থকা বহু বচন জুআ মাত, a particle often affixed to the first and second persons of verbs to denote plurality, there being ordinarily no distinction in the form of the plural and singular; when affixed to the first person in the indicative mood it forms the first person of the imperative, as måtŘze, let us do it. হঁত, afuz. বেৰি, বহু বচন বুজুঅ পৰবৰ্তি সব্দ, খিন, সুকাই জোআ, an affix joined to nouns and pronouns of the third person to express plurality, (inferior ;) a. lean, thin in flesh. হয়ে, , 00c. see ইই. . হয়েৰী, ১ ‘হা, s. হাঁহি উঠা, হাস্য কৰা, নিন্দা কৰা, খেনি কৰা, faughter, ridicule. হা-মতা, s. হাস্য আৰু কথা কোআ, পৰ পুৰুস বা স্ত্ৰিৰে আয়াজাত কৰা, coquetry, Airtation, any undue familiarity with the wife or I husband of another. aldonado আই, v. হঁাহি তোলাই, to excite laughter
