অশ্বকৰ্ণ বধ এহিমতে জল বিচাৰন্তে দুই ভাই। প্ৰহৰেক মান বেলা গৈলা সেহি ঠাই ।। মায়াবিনী হেমা ৰাক্ষসীক কূপৰপৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ গৈ ভীম-অৰ্জুনৰ বিতল নগৰত প্ৰৱেশ বৈশস্পায়ন বদতি শুনিয়ো নৰোত্তম । সিকালত তাসম্বাৰ ভৈলন্ত বিভ্ৰম৷৷ ২৩ ৫৷ জলক চাহন্তে এক গর্তক দেখিলা। ধীৰে ধীৰে দুই বীৰ সমীপ চাপিলা।। নিৰীক্ষি চাহয় দুয়ো কতো দূৰ মান ৷ ৰেণু ৰেণু দেখিলেক অপেস্বৰাগণ।।২৪ চাহন্তে চাহন্তে কান্তি অধিক জ্বলয় ৷ ৰাক্ষসীৰ মায়া সিটো মনে নজানয়৷৷ ত্রৈলোক্য মোহিনী কন্যা ৰূপে অনুপাম ৷ মুনিৰ মনক মোহে জ্বলৈ চন্দ্ৰ সম৷৷ ২৫ কটাক্ষে নিৰীক্ষি অল্প কৰিয়া হাসয় । উঠিবাক লাগি যেন আকৃতি কৰয় ।। দেৱাঙ্গ-ভূষণ যেন কৰি পৰিধান ৷ অল্প অল্প কৰিয়া যেন কৰয় হসন।। ২৬ হৰি হৰি বিধি দুখ দিলা ললাটত। কিমতে তৰিবো ইটো দাৰুণ গৰ্তত ৷৷ যুগুতি কৰিয়া পাচে উপৰক চাই। দুই জন উত্তম পুৰুষ ভেট পাই।। ২৭ মনে মনে বোলে মোৰ বিধি সুপ্ৰসন্ন ৷ ইহাকে পাতালে লৈয়া কৰিবো গমন।। দেৱ কি মনুষ্য লাগে যেহি কিছু হৌক ৷ মোহোৰ মায়াত কোনজনে স্থিৰ হৌক।। ২৮ 1 7/88156
