একজন ৰাজা আৰু চাৰিজন ভাই।
লগত সুন্দৰী তান উপমা যে নাই॥
তান দুইক লগে আনিলোহো ইটোথান।
মাৰিলা কোবাই ৰাক্ষসক পশু যেন॥ ৩৩৯
আৰো আসিলেক যত কহিবো কতেক।
কোবাই মাৰিল তাক যেন পশু-জাক॥
গোসাই গোসানী দুইকো দেখিবাক মনে।
দুয়োজন আনন্দে আসিছে ইটো থানে॥ ৩৪০
শঙ্কৰৰ লগত ভীম-অৰ্জুনৰ সাক্ষাত
হেন শুনি গোসানীৰ কৌতুক মনত
মহেশৰ আগে জান দিলেক সতত॥
শুনিয়ো গোসাই কাৰ্য্য হৈয়াছে শোভন।
আসিয়াছে শুনা পাণ্ডু পুত্ৰ দুইজন॥ ৩৪১
অশ্বকৰ্ণ ৰাক্ষসক মাৰিলা কোবাই ৷
তোমাক দেখিবে প্ৰতি আসিছে ইঠাই॥
হেমা কুমাৰীয়ে আনি আছে যত্ন কৰি।
বনৰ মাজৰ পৰা আনিলেক হৰি॥ ৩৪২
হেন শুনি ত্ৰিনয়নে হাস্য কৰি আতি।
নিবাক লাগিয়া দূত ভেজিলা সম্প্ৰতি॥
ৰহি আছে দুই ভাই শিৱক ধিয়ায়।
কহিলেক দূতে তান আদেশ বোলায়॥ ৩৪৩
শুনি ৰঙ্গমনে দুই কৰিলা গমন।
প্ৰদক্ষিণ কৰি পাচে থিৰ কৰি মন॥
দেখিলেক ভীম পাচে দেৱতা শঙ্কৰে।
প্ৰণাম কৰিলা পাচে দেৱ মহেশ্বৰে॥ ৩৪৪
