পৃষ্ঠা:অশ্বকৰ্ণ বধ.pdf/৫৯

৮৬

অশ্বকৰ্ণ বধ

উশীনৰ পুত্ৰ সবে লোক সমন্বিতে।
শঙ্কৰক কৰন্ত ভক্তি একান্ত চিত্তে॥ ৩২৬

নাহি জৰা ব্যাধি শোক চিন্তা যত ভয়।
অন্য প্ৰজাগণ সবে তথাতে আছয়॥
যদি খসি খসি পৰে কোটি ব্ৰহ্মাগণ।
শঙ্কৰৰ পুৰী নোহে তথাপি পতন॥ ৩২৭

অৰ্জুন বদতি সতী ইটো কাৰ ঠাই।
কাহাৰ থানক আমি আসিলো এৰাই॥
হেমা বোলে প্ৰভুদেৱ প্ৰমথ নগৰী।
তাক এৰি লভিলোহো মনুষ্যৰ পুৰী॥ ৩২৮

শঙ্কৰ দেৱৰ নিজ ভক্ত নিৰন্তৰে।
চিৰকাল সুখে থাকে ইহাৰ ভিতৰে॥
হেৰা দেখা ৰেণু ৰেণু থান বিতোপন ৷
পূৰ্ণচন্দ্ৰ সম জ্বলে দেখি সুশোভন॥ ৩২৯

বহল বিস্তৰ হোৱে সত্তৰি দিনৰ।
বেৰত প্ৰমাণ হোৱে ষাঠি প্ৰহৰৰ॥
উচ্ছ্ৰিত হোৱয় জানা লক্ষেক প্ৰমাণ।
ডালে পত্ৰে আগুৰিয়া আছে সিটো থান॥ ৩৩০

ব্ৰহ্মময় বৃক্ষ আতি মহিমা আছয়।
ক্ষুধা তৃষ্ণা ব্যাধি শীত পীড়া নকৰয়॥
নাহি ক্ষুধা তৃষ্ণা শীত বৰ বিপৰীত।
হীৰা মৰকত বান্ধি আছয় গুৰিত॥ ৩৩১

বহল ডাঙ্গৰ সভাখান ৰুচিকৰ।
সিদ্ধ সাধ্য বিদ্যাধৰী মুনি নিৰন্তৰ॥
বহল বিস্তৰ সভাখান ভয়ঙ্কৰ।
হৰিনাম কীৰ্ত্তনৰ ধ্বনি মনোহৰ॥ ৩৩২