সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৭৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
অঞ্জলি

বুজিলো মিছাতে এই বাদ-বিসম্বাদ,
সকলোৰে একে দশা মৰি-শালনীত,
মায়াৰ জীৱন, এই মায়া শেষ হলে,
সাৰ পাব জ্ঞানময় প্ৰেম স্বৰগত।

বসন্ত-বিষাদ

—:৹*৹:—

কিহেৰে গাঁথিম মালা ফুল আৰু নাই,
হাতত ফলৰ আঁহ এনেয়ে আনিলোঁ,
নাই আজি ফুলনিত তগৰ, গোলাপ,
যুতি নাই, চঁপা নাই, একোকে নেপালো

উৰুঙা ফুলনি অজি ফুলৰ শোকত,
নবয় বতাহ আৰু আগৰ দৰেৰে,
নেপাওঁ এধানো গোন্ধ কেনিও ফুলৰ,
নুজুৰায় প্ৰাণ আৰু ‘কেতেকী' মাতেৰে।