এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
অঞ্জলি
কিছুমান তেনেকুৱা মানুহ জীৱকে
আপোন আপোন বুলি কৰিছোঁ মৰম,
কাকো হ'লে পৰ বুলি থওঁ নিলগাই,
নিজৰ সুবিধা বুজি পালিছোঁ ধৰম।
কাৰোবা আগত মই ধন দেখুৱাই
খুজিছোঁ সন্মান নিজে নিজকে পাহৰি,
কাকোবা অজ্ঞানী বুলি কৰো চেই চেই,
কাকোবা বিহিছোঁ শাস্তি ছলে-বলে ধৰি।
মোৰ থকা ঘৰ ওখ তিনি খলপীয়া,
আছোঁ শুই পালেঙৰ কোমল তুলীত,
ওপৰত নিজে নিজে বিচনী চলিছে,
টোপনি মাতিছোঁ শুনি মন মোহা গীত।
দিনে দিনে কত ধন আহিব লাগিছে,
লেখি বুজি সুমুৱাই থওঁ আদৰেৰে;
পিন্ধা-উৰা সাজ-পাৰ চালে চকুৰোৱা
তেনেকুৱা আৰু তাত নাই যাৰে তাৰে।
