পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৬৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
অঞ্জলি

প্ৰতিদান




একো প্ৰতিদান মোক নেলাগে তোমাৰ,
নেপেলোৱা মোৰ দান যদি দলিয়াই;
মৰমেৰে যদি মোক চোৱা এটি বাৰ
তাতে সুখ সাগৰত প্ৰাণ উটি যায়;
হৃদয় খনিকে পাৰোঁ দিব উপহাৰ
বুজালে ল’বৰ মন মুৰ দুপিয়াই।

যাচি দিয়া মৰমকো নললে অৰ্জ্জুনে
অপেশ্বৰী উববশীৰ স্বৰগ-ৰাজ্যত,
কিন্তু হ'লে সুভদ্ৰাক কতনো যতনে
কৰিছিলে লাভ তেওঁ এই জগতত;
হিয়াৰ বান্ধনি যদি মিলে মনে মনে
সদাই সকলো সেও গুণৰ কোষত।

নেলাগে মাতিব মোক তুমি সাদৰেৰে,
মাতিম তোমাক হ'লে সকলো খেনত;