পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৪২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩২
অঞ্জলি

মনে ভাল পোৱা,
ভাবিলে কেনিবা যোৱা,
 কিবা যেন নাই নাই।

সৌন্দৰ্য্য

গোলাপী গালত যাৰ মন মজি যায়,
 ৰঙা ওঠ দেখি পৰে ঢলি
তৰাৰ জেউতি ভৰা চকু দেখা পাই,
 প্ৰেম-জুই উঠে যাৰ জলি;-
যেতিয়া পুৰণি কালে সকলো ঢুকাব,
নিশ্চয় অগণি তাৰ তেতিয়া নুমাব।
মনৰ সৰল ভাৱ অচল প্ৰাণৰ
 সু-আশাই চিন্তা জুৰণিৰ
বান্ধ খোৱা দুটি মনে সমান প্ৰেমৰ
 জলাব পীৰিতি অগণিৰ।