এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮
অঞ্জলি
অন্ত গ'ল সূৰ্য্যদেৱ পছিম পিনেদি,
পমিলা পদুম লয় পালে প্ৰকৃতিত,
আন্ধাৰে পেলালে ছেদ অৰুণ পলাল;
লীল-খেলা সকলো অতীত।
আহে যায় মাঘ-বিহু, আগৰ দৰেই;
ৰ’দ-কাঁচিয়লি’জলে পদুম-পাতত,
ফুলৰো সুগন্ধ বয় সন্ধিয়া বায়ুত
মহ-যুঁজো পাতে ওচৰত।
হাবি উই-হাফলুৱে ছাটিলে তেনেই
এতিয়া সকলো চিন গ’ল, তেতিয়াৰ,
অৰুণ পমিলা আহি নেভাঙে তবধ
যুগ-যুগান্তৰল’কে তাৰ।
কেৱল বিহুৰ দিনা প্ৰত্যেক বছৰে,
কতনো সাজত কত শত ভেদ ধৰি,
কোনে ‘আহি স্নান কৰি.প্ৰকৃতি জগায়
গীত গাই প্ৰণয় বাতৰি!
