কুমাৰ মোহন

ৱিকিউৎসৰ পৰা
(নৱযৌৱনৰ জাগেৰ পৰা পুনঃনিৰ্দেশিত)
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক সন্ধানলৈ যাওক


নৱযৌৱনৰ জাগে

     বাণৰ জীয়াৰী ঊষা ৰূপহীয়ে

                        মিলন পৰশ মাগে,

            সেই কামনাই

                  সোণোৱালী সপোনত

                        হিয়াৰ গোপনত ৷

            উদয়াচলৰ নৱাৰুণ সম

                        আহিলে অনিৰূদ্ধ,

            বসন্তোৎগমা পৃথিৱীৰ দৰে

                                বিহ্বলা ঊষা

                          পৰশ পুলকমুগ্ধা ৷

নতুন চুমাৰ প্ৰথম পৰশ নজনা উন্মাদনা

            পাই কি কুঁৱৰী

                  অলিয়া-বলিয়া

                          বিয়াকুল উন্মনা ৷



ৰূপৰ ইনো কি অময়া জলক

     পৰশৰ কিনো অগ্নিপুলক

            অস্থিতো আনি মিলন বাসনা

                  দিলে আহি শিঁয়ৰাই,

লোৱা সখী মোক

কোৱা সখী মোক

            কেনেকৈ থাকোঁ

            কেনেকৈ থাকোঁ

                          কোৱা সখী কি উপায় ?



ছন্দেৰে লীলায়িত

     অভিনৱভঙ্গা

     বিজুলীঅঙ্গা

            চিত্ৰলেখাই

            হাঁহি মিচিকাই

            আঁকি দিলে ত্ৰিভূৱন যৌৱন বসন্ত

                  জিলিকিল লেখনীত সেয়ে ৰূপৱন্ত

                                কৃষ্ণৰ নাতি অনিৰূদ্ধ

                                                ঊষা বিমুগ্ধ ৷



            দূৰণিত থাকে সেই পৰাণৰ প্ৰিয়

            হিয়লি-জিয়লিকৈ

                          কান্দে ঊষা ৰূপহীয়ে

                          সখীৰ ডিঙিত ধৰি

                          আনা বুলি

                                    জীৱনৰ জীৱ ৷

চিত্ৰলেখাই

     সখীটিক নিচুকাই

            দুগালত দুটি চুমা খাই

                  দূৰণিলৈ যায়

                          লঘুভাৰ

                          অভ্ৰৰ লয়লাসে ভাঁহি

            ছঁয়াময়া কায়া ধৰি

                  কুমাৰৰ সমুখত

                          ওলালে হাঁহি

                                বজালে জম্ভন বাঁহী ৷

                          কুমাৰৰ বিস্ময়

                                সুৰতে তন্ময় ৷

চিত্ৰলেখাই

কুমাৰ ভুলাই

            মোহন মন্ত্ৰ

                  দিলে শিঁয়ৰাই

            আলোকত শুই থকা

                  নজগা বসন্ত

                          প্ৰকাশ প্ৰকাশ বুলি কৈ,

সৌন্দৰ্য্যই

     ভুবনৰ অনাগত

            যৌৱনে যৌৱনে

            গুমৰিছে অবিশ্ৰান্ত---

মন্ত্ৰতে সাৰ পাই জাগে যি অশান্ত ৷



কুমাৰে দেখিলে এক

            মনোময় দৰ্শন,

জিক্‌মিক্‌ জিক্‌মিক্‌

            আলোকৰ কম্পন

                  পোহৰ ফুলি উঠে

                          ইনো কিনো যৌৱন !

নুফুলা কল্পনাৰ

            ইনো কিনো উন্মেষ,

নহঁহা বসন্তৰ

            ইনো কিনো সমাবেশ

ইনো কিনো প্ৰকাশৰ

            নিবিকশা জীৱনৰ মোহিনী মাধুৰ্য্য,

                        আলসুৱা সত্য

            বিশ্বমোহন কিনো জ্যোতি-নৃত্য ৷



আলোকৰ মাজে মাজে

            জ্বলে দিব্যলেখা,

আলোকৰ সাগৰত

            সোণ-ৰূ-মুকুতাৰ জ্যোতিক মীনদলে

                    জিলিক-জালাককৈ

                        সাঁতুৰি সাঁতুৰি ফুৰি

                             খেলে জলখেলা ৷



আলোকে আলোকে আহি

                    হাঁহি-মাতি ফুৰিছে

বৰণে বৰণে আহি চুমাচুমি কৰিছে ৷

ৰঙা-বগা –সেউজীয়া

            হালধীয়া ডাৱৰৰ নিজৰা নামিছে ৷



আলোক-ডাৱৰে মিলি

            পাক খাই, পাক খাই

                    নাচি নাচি ভাগৰি পৰিছে ৷

বৰ্ণে-গন্ধে আহি

            সাৱটা-সাৱটি কৰি

                    কোলাকুলি কৰিছে ৷

ৰূপ-ৰস-বৰ্ণ-গন্ধ নীহাৰিকা

            প্ৰদক্ষিণ কৰি কৰি

            কুমাৰৰ চৌপাশে ভ্ৰমিছে ৷

কঁপিছে নীহাৰিকা

            প্ৰকাশৰ বেদনাত

কম্পন

      কম্পন

            আলোড়ন

                    আলোড়ন

                        আগ্নেয়গিৰি সম

            ৰূপ-সৌন্দৰ্য্যৰ হ’ল মহাবিস্ফোৰণ ৷

নিমিষতে জাগিলে নৱবসন্ত

            প্ৰহেলিকাময়ী এক নেদেখা অবন্তি

            জ্বলি উঠে যেনেকৈ বিজুলী-বন্তি ৷