গাঁৱৰ জীয়ৰী

 সেউজীয়া পথাৰত

       সোণ-ধান ফুলিলে

              ধাননি শুৱনিকৈ ---

সোণ যেন মুগাৰে

       ৰিহানো মেখেলা

       পিন্ধি ফুলেবছা

       গাঁৱৰে বুকুতে ফুলিছোঁ অ’ই

              হাততে মাকোটি লৈ ৷



সোণ- ৰ’দালিয়ে উপজি পুৱাতে

       সোণসুৰীয়াতে

       উৰি আহি পৰি

              বেলিৰে বতৰা

মোৰে কাণে কাণে কয় ;

পৃথিৱী- লখিমী

       ময়ে কেঁচাসোণ

              পৃথিৱী-লখিমী মই ৷



পৃথিৱী হোৱাৰে পৰা

       বুৰঞ্জী পাতত নিলিখা নগঁথা

              আছে গুপুতৰ কথা ৷



       মোৰ কলিজাৰ বেথা কতখিনি

       সেউজী পথাৰ কৰিলে শুৱনি

       মৰমৰে সনা শইছৰ ডাঙৰী

ক’ত যে পঠালোঁ---

       লুইত পাৰে কৰি

       জগতে নুবুজে মোল ৷