কানাই কিনা ৰূপসিয়া
।।ৰাগঃ বৰাড়ী।। তালঃ পৰি।।
ধ্ৰং।। কানাই কিনা ৰূপসিয়া।
গোপীৰ হৰিলা প্ৰাণ মুচুকি হাসিয়া।।
পদ।। কানাই দেখিয়া ৰূপ হৰিল সুৰুতি।
অপমানে মনমথে নধৰে মূৰুতি।।
কানাইৰ দেখিয়া মুখ মনত বিকলে।
পূৰ্ণশশী থিৰ নোহে গগন মণ্ডলে।।
কানাইৰ দেখিয়া দুই নয়ন উজ্জ্বল।
জাম্প দিয়া জল মাজে ৰহিল কমল।।
কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ আতি বৰ লাজে।
মদনা লুকায়া ৰৈল হৃদয়ৰ মাজে।।
কানাইৰ ৰূপেৰ উপমাৰ কেবা ক্ষেম।
একপুঞ্জ হুয়া আছে গোপিনীৰ প্ৰেম।।
সকলে জগতে বোলে কানাই কলীয়া।
ক'লা নোহে শ্যামৰূপ ধৰিছে অমিয়া।।
অনেক যতনে বিধি চাইল মনে গুণি।
আপুন ৰূপেৰ কানু উপমা আপুনি।।
কানাইৰ দেখিয়া ৰূপ মোহে ত্ৰিভুৱন।
কহয় মাধৱ গতি নন্দেৰ নন্দন।।