সমললৈ যাওক

এশৰাই বাসনাৰ ফুল (গণেশ গগৈৰ কবিতা)

ৱিকিউৎসৰ পৰা

 এশৰাই
          বাসনাৰ ফুল
                   শেৱালি তগৰৰ
                             গোন্ধে ভৰপুৰ

বিয়পিলে লুইতৰ ইকূল-সিকূল ৷
যৌৱন ঋতুৰূপা
বাসন্তী স্বৰূপা
          এনিশা আয়ুসৰ,

জুই জীৱনৰ
প্ৰেমৰ একুঁকি ফুল
          কবি-হৃদয়ৰ ৷

নিদিবা, নিদিবা তাক
মৰহিবলৈ
গোন্ধ ৰব বহু দিনলৈ ৷

মুগ্ধ অলিকুল
মতলীয়া আকুল-বিকুল ৷
এটি যেন জীৱনৰ
          মনমোহা ভুল,
যি ফুলে ফুলাই যায়
          আমবণ কবিতাৰ ফুল ৷

কদাকাৰ দিঠকৰ কায়া
          ঢাকি ভুলে
                   ধৰি স্বপ্নমায়া,
          আপোনাতে আপুনি বিভোল ৷
          সি তেনে ভুল জানো

                   সি তেনে ভুল ?
এপলক আয়ুসীয়া
                   এটি যেন অনুপখিলা,
          মুহূৰ্ত্তৰ ভিতৰতে
                  জনম-মৰণ তাৰ
                   জীৱনৰ ৰঙ-ৰূপ খেলা ৷

জিলিকি জলক্‌ মাৰি
          নিমিষৰ ভিতৰতে
          থৈ যায় সৌন্দৰ্য্যৰ সোণোৱালী
                                      ৰেখা,
          তাৰ পিছে আৰু নাই দেখা
                   আৰু নাই দেখা ৷


থৈ যায়....
সুৱাগীৰ গাল দুখনিত
          প্ৰথম চুমাৰ সাঁচ
                   সেই ৰূপ সপোনৰ
                             ৰত্নময় ৰেখা,

সৃষ্টিৰ পুলক সনা
          প্ৰাণৰ গানৰ সি
                   মধু মৰ্ম্মলেখা

কবিতাই কবিতাই ভাগে ভাগে গঁথা ৷

এটি যেন
    কপকিলকণ্ঠী
          ৰূপৰ জোৱাৰ লৈ
                অহা যেন
                   সুকোমলা
                   আলোক চিত্ৰাভিনেত্ৰী ;

ছবি
    নিজৰাৰ
          পাৰে
              পাৰে
                   যেন মউ সৰে ৷

ৰুণুক-জুনুককৈ
          নামি নামি আহে,
সৌন্দৰ্য্য নিজৰাই
সকলোৰে হৃদয় জুৰাই
          মউমিঠা গান জুৰাই
                   মৃদু মৃদু হাঁহে ৷


তাই ভাও শেষ কৰি
          সাধুটিৰ আধা বাটতেই
                   ৰূপালী কাপোৰত
                             মিলি যাওঁতেই,

হেঁপাহেৰে দৰ্শকে
          থাকে ৰৈ ৰৈ
          বুজিও নুবুজা হৈ
                             তাইৰে কথাকেই
                             থাকে
                             কৈ
                                      কৈ ৷
                   মুগ্ধ –বিমুগ্ধ কৰা নাট্য-ধৰণী
                   চমক্‌ ছাঁয়া-অভিনেত্ৰী ৷