সমললৈ যাওক

ঊষাৰ কোলাত থৈ (চিৰবিদ্ৰোহী-১)

ৱিকিউৎসৰ পৰা

ঊষাৰ কোলাত থৈ

     উচুপি বিনায়

          পোহৰতে মাৰ যায়

              জানো জানো তাৰ

                   গানো বিফলে নাযায় ৷



ৰূপান্তৰ মই

যুগান্তৰ মই

ভাৰতৰ

জগতৰ

          বিদ্ৰোহী-বীৰ্য্য

          বিপ্লৱে বিপ্লৱে

             বিজুলী-বজ্ৰ হানি

                   সুঘোষিত কৰি যাওঁ অগ্নি-তুৰ্য্য ৷



কালান্তৰ যি

ৰূপান্তৰ যি

     যুগমীয়া সত্য

          সিয়েহে গুপ্ত অনিত্য

              সেই ব্যাপ্ত বিজুলীৰে

                   গঢ়ি লওঁ আগ্নেয় অস্ত্ৰ ;

অম্বৰ ফালি-চিৰি

দিগম্বৰ

    যোগী মই

          যুগে যুগে

               পিন্ধো মাথোঁ উপযোগী

                   নৱ নৱ যুগ-বস্ত্ৰ ৷



মহাকালে নাচে যি

          সৃষ্টি-স্থিতি-প্ৰলয়ৰ

          মধু মৃদু শান্ত প্ৰশান্ত

                   উৎকট তাণ্ডৱ ভঙ্গ,

সেই কাল-বাজনাৰ

          প্ৰধান ময়েই ওজা

          পৰিতাল ব্ৰহ্মতাল

                   ৰুদ্ৰতাল

                   তাল ৰূপ গন্ধ,

দ্ৰুত বিলম্বিত লয়ে

          মাৰণ উছাটন

          মন্ত্ৰ ফুকাৰি ময়ে

          বাই যাওঁ বিশ্ব-মৃদঙ্গ ৷



আৱৰ্ত্তন

    বিৱৰ্ত্তন সংৱৰ্ত্তন

          পৰিৱৰ্ত্তনৰ

                   ময়ে

                   দ্ৰুতগানী

                             কাল ৰথচক্ৰ ,

পেষিত

     নিষ্পেষিত

          কৰি আগবাঢ়ি যাওঁ

               আলোকৰ বাটে বাটে

                   সুসংযত

                        গতিৰে অবক্ৰ ৷



নৱ নৱ প্ৰপঞ্চৰ

    সনাতন ইচ্ছা মই

          শুভেচ্ছাৰ পোহৰেৰে

                        জগত জ্বলাওঁ ,

হুতাশনৰূপে মই

          পুৰণি খাণ্ডৱ দহি

                নৱ নৱ

                   সৃষ্টিৰ

                        পাতনি পেলাওঁ ৷



ফুলতো কুমলীয়া

          শিলতো কঠোৰ মোৰ

                   তপ্ত হৃদযন্ত্ৰ,

ৰূপান্তৰেহে মাথোঁ

          জগত ধুনীয়া কৰে

                   এয়ে মোৰ

                   গায়ত্ৰী-মন্ত্ৰ ৷



চিৰ উদাসীন মই

          সংসাৰৰ ঘৰে ঘৰে

                   থাকোঁ হৈ

                   সকলোতে মত্ত,

কালৰ মন্ত্ৰ শুনি

          নিমিষতে

          ভাঙি ফালি

               মোহ-মায়া ব্যূহ

                   হুহুঙ্কাৰে নাচোঁ মই

                         উলঙ্গ উন্মত্ত ৷



আগ্নেয়গিৰি ফুটি

    জ্বলন্ত জ্বালাময়

          অগ্নিবৃষ্টিৰূপে পৰোঁ

                   জগতত ;

ৰজাৰ কাৰেং উৰে

     ভিকহুৰো ঘৰ পোৰে

          লেলিহান জুই জ্বলে

                    মোৰ এই অগ্নি-নৃত্যত ৷

          অৰ্ব্বুদ নিযুত প্ৰাণী

                   জহি জহি

                   যায় গচকত

                   মোৰ দলদোপ খচকত ৷



অখণ্ড যাত্ৰা সোঁত

শাশ্বত অগ্নি-প্ৰদীপ মূৰ্ত্তিমান

                   চিৰকল্যাণ ৷

মোৰ তাপ-উমেৰেই

          জীৱনৰ হাঁহিটি ফুলাওঁ

          পোহৰৰে বাট দেখুৱাওঁ ৷

নৱ সৃষ্টিৰ বাবে পুৰণিক ডেই-পুৰি যাওঁ

          অতীতক আঁতৰাই ভৱিষ্যক গঢ়ো

                   ময়েই মহাশক্তিমান,

          অনাদি অনন্ত ব্যাপি

ময়েই মাত্ৰ আছোঁ

          চিৰবৰ্ত্তমান ৷