পাছত তাৱাঙৰ আৱৰ্ত ভৱনত সোমাওতে গে'টৰ ওপৰত লিখি থোৱা দেখিলো— তাশ্বী দেলেক অৰ্থাৎ স্বাগতম। ভিতৰফালে লিখিছে ‘থুবজে চ্যে’ ‘ধন্যবাদ’। এয়া মনপা ভাষা।
কামেঙত সোমোৱাৰে পৰা চীন যুদ্ধৰ অভিজ্ঞতা থকা মানুহ এজনৰ সন্ধানত আছিলো। অৱশেষত চৰকাৰী বিষয়া এজনক পালো। দেখাত তেওঁ হুবহু চীনাৰ দৰে। পিছে তেওঁ মনপাহে। ১৯৬২ ত তেওঁৰ বয়স আছিল দহ বছৰ। বাট-পথৰ প্ৰয়োজন নোহোৱা চীনা সৈন্যবোৰ যেতিয়া কাকতি ফৰিঙৰ দৰে হঠাতে উদয় হৈছিল তেতিয়া ভয়তে ৰাইজৰ হেনো পেপুৱা লগা অৱস্থা। পিছে দোভাষীৰ মাধ্যমেৰে চীনাসকলে কৈছিল স্থানীয় ৰাইজ আৰু তেওঁলোক একে গোষ্ঠীভুক্ত, চেহেৰা-পাতিও একে। গতিকে ভয় খাব নালাগে, তেওঁলোকৰ কোনো ক্ষতি নকৰে। তেওঁলোক আহিছে ভাৰতীয় শত্ৰুক এশিকনি দিবলৈ।
পিছদিনা তাৱাঙৰ উত্তৰে তেৰ হেজাৰ ফুট ওপৰত পিটিছোলৈ যাওঁতে বাটৰ দুয়োকাষে দেখিছিলো ৰড’ডেনড্ৰন ফুলৰ বননি। তেতিয়া অৱশ্যে ফুল ফুলাৰ বতৰ নাছিল। যিমানে উত্তৰলৈ গৈ আছিলো সিমানেই পৰিবেশ হৈ আহিছিল ৰুক্ষৰ পৰা ৰুক্ষতৰ। বাঢ়ি আহিছিল সৈন্যবাহিনীৰ ছাউনীৰ সংখ্যা। যুদ্ধত ব্যৱহৃত পৰিত্যক্ত বাংকাৰৰ সংখ্যা দেখিও ভৰি দুখন লৰচৰ কৰিব পৰা নাছিলো। উদ্দেশ্য আছিল মেক মোহন লাইনৰ ওচৰলৈ যোৱা, পিছে তালৈ যাবলৈ অনুমতি লাগে, লেঠাও বহু।
এইবোৰ অঞ্চলক লৈয়েতো খোৱা-কামোৰা লাগিছিল দুখন দেশৰ মাজত। চীনৰমতে সাম্ৰাজ্যবাদী ব্ৰিটিছে নিজ ইচ্ছামতে এইবোৰ ঠাই ভাৰতভুক্ত কৰিছিল। হঠাতে চকুত পৰিল এখন চাইনবোৰ্ড— নাথু-লালৈ৷ ‘লা’ৰ অৰ্থ গিৰিপথ। এই গিৰিপথৰ মাজেদিয়েতো পঙ্গপালৰ দৰে আহিছিল চীনা বাহিনী।
আজি আৰু কামেং-তাৱাং অঞ্চলত চীন যুদ্ধৰ কথা কাৰো মনত নাই। মনত জীৱন্ত হৈ আছে মাধুৰী দীক্ষিত আৰু শ্বাহৰুখ খান। জলপ্ৰপাতৰ সুউচ্চ উৎসত শ্বাহৰুখে কৰা অভিনয়ৰ কথা, তাৰ পৰা জাঁপ মৰা দৃশ্যৰ ৰুদ্ধশ্বাস শ্বুটিঙৰ কথা। নায়কৰ সলনি, ওপৰৰ পৰা পুতলা এটা পেলাই দিয়াত হেনো দৰ্শকসকলৰ ধৰলৈ প্ৰাণ উভতি আহিছিল৷ মাধুৰী দীক্ষিতক সকলোৱে কুঁজা বুলি কোৱাৰ কাৰণ বুজিলো তেওঁ শ্বুটিং কৰা ঠাই ডোখৰ দেখি। ঘটনা শুনি ময়েই কুঁজা হৈ গৈছিলো। নৱেম্বৰৰ হিমালয়ৰ দহ-বাৰ ফুট উচ্চতাত হিমশীতল জলধাৰাত নাচি-বাগি গা ধুলে কোন
