দীক্ষা সে.) উপদেষ্টা,মদাতা।। ( ৪২০ ) হয়। | দোৱাত, ( শ.) সৈলাম, মহীৰ | দোয়াত, পা, মহী-চুলা। দুটি ভৰিত, ধৰ-কাকুতি কৰ ,মিনতি | দোভাষী (স. শ.) দুটা ভাষাত কথা কওঁতা। | গেহিত। চীয়া (বি) : দোভাচলীয়া” চোৱা। দোষকৰ (বি) দোষযুক্ত, নিন্দিত, দুৰাশা (স.) সিদ্ধিৰ আশা নথকাত | দোষাবহ, (বি) দোষ ক, দূষ্য। কৰা ৰা, মিছ। আশা। | দৌলত, আকাৰ, (বি) “দৌলায়মান” দুত (বি) দুৰি, এশি। | চোৰ।। দুৱাণী (স. শ.) আদমহীয়, দুই অনা | অষ্টব্য (বি) দেখিবৰ ঘোগ্য, দৰ্শনীয়। তোৰ শেণ বা ৰূপৰ মোহ। | পদ (স. শ.) চন্দ্ৰবশী বলা, পাব দুবৃত্তি (স.) অসৎ কাৰ্যত ইচ্ছা। পত্নী দ্ৰৌপদীৰ বাকে। নেও উঠ (অ.) উপজেলা সভ, জক উঠ, বৰ খং উঠ। দেখা কথা ( শ.) দেখি অল্প কথা, | ধৰ্থতঃ (জি.বি.) ধৰ্ম অনুসাৰে, ন্যায়- মতে। | জনাজাত কথা হক কথা। দে) ( | নিঠ (বি) ধৰ্ষিত যাৰ আন্তৰিক ) খাৰ, যেনে-দেনা। ভক্তি আছে, পুণ্যবান। সেনা) পৰিশোধ কৰা, দেনা পাওনা। ধপত্নী স. শ.) সহধৰ্মিনী বিবাহিত। দেশ, ভগন (স.) বিভ্ৰাট, বিপ্লব। প্ৰথম তিৰোতা। দেশৰ মানে—কি.বি) দেশৰ সমানে, | খৰাত (স.) পৃথিবী, ভূতল। অনেক পৰিমাণে, বহুতকৈ। ধাৰণা সশ) মনৰ স্থিতা, নি, দেহে কেহে (কি )ি দেহে-কায়ে বিশ্বাস, কোনো বিষয়ে মনত গণ গা-লাগি,কামনোৰাকে, অৰেৰে বা। | খুনছিটিকা-ৰকৈ খুন ওপোৰা, খুন দোকমোকালি (স.) নিজেই বাতি। উৰি পৰা (উপহাস)। পুৰ, ঢলগুৱা, দোকানটা। | মা (স.) মহাসনোহ, বৰ গোপাত, (বি) অতিপাত, এতি,। আজ। যেনে-সি দোপাত কানী। 1 হয় (স.) পদাৰ পুত্ৰ সৈতে।
