| [ ৪ ] সাল। দৈ; যেনে, দুধ, চিহিলীয়া, সন্নিবিষ্ট (বি.) এবি মাের, লা, সনিকে। | | এৰেশৰবােৰ। অৱস্থা। সনি (বি) সন্দেহযুক্ত। সমাস (স. * বৈৰাগ্য, সংসাৰৰ সনে, শ.) চেনি আৰু ছানাৰে। মুখ এৰি ধৰ্ম্মত মন-নিয়ােগ কৰা- ক এৰি লাৰুহাতটে । | সন্ন্যাসী (স. শ.) বৈৰাগী, সংসাৰৰ সলেহু ( ) নিত, আশঙ্কা, | সন্যাসীৰ এৰিঈশ্বৰত মনসগাের। স । আৰু ভিক্ষা কৰি খােৱা মানুহ। সজি (স) দাৰ, মিল, নির্ব, | সন্মত (বি.) মান্তি, সৈমান ; মত- বই মিলি-থাকিবলৈ কৰা | : মিয়া, ভাল বােলা। নিয়; (বাক) হটা শ মিল। সন্মতি (স. শ.) ইচ্ছা, বাছা, স্বীকাৰ । সন্ধু (বি.) মূছীত বা অঙ্গন | | অনু, অনুমতি, ব্যৱস্থা। হােৱাৰপৰা পুনৰ চেতনা বা জান সমান সে, শ) সন্ত্র, মান, সৎকাৰ। পাের। সম্মানিত (বি) সম্মান-পােরা। সৰু ).. সননি (স.)সন শৰখৰ খৰণি। (সে) মৈনােৰ। | সনসন। (আ.) স শব্দ কর, সােণ) - এখ। [ মেলা কাট। সা(স.) সময় তিনটা জেৰাৰ | সপত (স.) দাকটাৰী আদিৰ । এটা; যেনে, বেলি ওলােৱা আৰু সপৰিবাৰে) (ক্রিবি) পৰিবাৰে সৈতে মাৰ বােৰা আৰু দুপৰীয়া; বামূণে | এই তিনি সময়ত কৰা উপাসনা; | সপৰি'লে)লৰ তিৰোতা আৰু আন এস, এৰাৰ (তােজনত খাটে)। পােয্য বিলাকেৰে একে লগে। সহিত (বি) কবচত; যু। সপক্ষ (বি) নিজৰ ফালৰ, কোনাে নিষিতে গত ত্রাদি বা। । নিজৰ হিত, কাপােনা শীয়া। সভিধানে (শয্য) ওচৰত, গুৰিত | সপিণ্ডী কৰণ(সঃশ) মৰাৰপৰা এৰছৰৰ কাললৈ। পাচত মৃতকক পিতৃসকলেৰে লগ- সমিনারে .) যায়, ক, পিত, লগোৱা জিয়া, এ সাৎসৰিক এই ভিনি হু বিকাৰৰ পৰা | হে পীড়া, ডিদো। | সপু (যি পুত্র, সন্তান থকা।
